Zanim zdefiniujemy znaczenie tego pojęcia, musimy wyjaśnić, co oznaczają dwa słowa, z którymi jest skonstruowany: dobro i wiara.

Cóż, z łacińskiego bonusu jest przymiotnikiem, który wskazuje na to, co ma dobroć, a jest urocze, atrakcyjne, apetyczne lub wygodne. Dobry człowiek w tym sensie wykazuje predyspozycje do czynienia dobra, a dobre rzeczy to te, które przewyższają często czy zwyczajne. Należy zauważyć, że pojęcie dobra jest tautologiczne, ponieważ dobro jest tym, co dobre i definiowane jest w opozycji do tego, co złe.

Natomiast wiara wywodzi się z łacińskich fides i nazywa grupę wierzeń osoby lub zbiorowości. Wiara jest także korzystną koncepcją, którą posiada osoba lub rzecz; zaufanie ; i potwierdzenie, że coś jest pewne.

W dobrej wierze znana jest uczciwość i uczciwość w zachowaniu. Kto działa w dobrej wierze, nie zamierza czynić zła : jeśli popełnisz błąd lub zranisz kogoś lub coś, nie byłoby to z tą intencją. Na przykład: "Działałem w dobrej wierze: nie wiedziałem, że telewizor, który ci sprzedałem, działa źle", "Nie martw się, mój ojciec wie, że działałeś w dobrej wierze i że nie chcesz komplikować rzeczy" .

Z drugiej strony, pojęcie listy w dobrej wierze jest używane w sporcie, aby wymienić listę zarejestrowanych zawodników, którzy wezmą udział w zawodach: "Urugwajski trener ogłosił listę dobrych wyników na Mistrzostwa Świata z kilkoma niespodziankami".

Pojęcie po prawej

Zgodnie z prawem zasada dobrej wiary wiąże się z pewnością, jaką mamy względem prawdy lub prawidłowości czegoś. Dobra wiara wymaga uczciwości w relacjach ze stronami zaangażowanymi w umowę .

Kiedy dana osoba sprzedaje coś i podpisuje umowę, która szczegółowo określa charakterystykę i warunki sprzedaży, nie wolno mu zabraknąć prawdy ani próbować oszukać nabywcę. Oczekuje się zatem, że to, co zostało powiedziane, będzie w dobrej wierze. Jeśli dana osoba sprzedaje dom, który ma problemy w fundamentach i nie mówi tego, będzie działał w złej wierze.

Jest to zasada konstytucyjna, która wymaga od ustaw i władz publicznych miejsca, aby zakładać dobrą wiarę w działania obywateli, a z kolei, że ci, którzy kierują kierunkiem społeczeństw, próbują to zrobić w dobrych intencjach .

Zasada ta zajmuje fundamentalne miejsce od początków konstytucji prawa i jest jedną z głównych zasad zapewniających bezpieczeństwo i sprawiedliwość. Jeżeli przestępstwo zostało popełnione, sąd musi oprzeć się na dowodach, aby sprawdzić, czy oskarżony działał świadomie, to znaczy chciał popełnić błąd. Dopóki nie zostanie udowodnione inaczej, jury musi pomyśleć, że nie było intencji popełnienia przestępstwa, opierając się na dobrej wierze sprawcy .

Nawet jeśli wszystko wskazuje na to, że przestępstwo zostało z premedytacją zirytowane, dopóki nie zostanie udowodnione inaczej, sąd musi przyjąć dobrą wiarę oskarżonego, ponieważ wymaga tego prawo .

Po przedstawieniu dowodów i odkryciu złych intencji oskarżonego, dopiero wtedy można je odłożyć na bok i wydać wyrok zgodnie z popełnionym przestępstwem, stopniem domniemania i innymi aspektami, które zostały przeanalizowane. ze szczególną ostrożnością