Romanizacja jest procesem i wynikiem romanizacji . Czasownik odnosi się do przyjęcia cywilizacji rzymskiej lub łaciny jako języka lub do promocji i promocji obydwu.

James Curtis Hepburn, chrześcijański misjonarz i amerykański lekarz urodzony na początku XIX wieku, odegrał bardzo ważną rolę w transliteracji języka japońskiego w naszym alfabecie, łacinie, i to dzięki jego pracy jest teraz o wiele bardziej przystępny do studiowania tego Język orientalny, przynajmniej w pierwszych miesiącach. W roku 1867 opublikował swój dwujęzyczny słownik, w którym wykorzystał swój system romanizacji japońskiej .

Istnieje więcej niż jedna wersja systemu Hepburn, zarówno oryginalna, jak i poprawiona, a wszystkie z nich są używane częściej niż alternatywy, przynajmniej poza Japonią. Jego główną zaletą jest to, że w bardzo precyzyjny sposób wskazuje na oryginalną wymowę sylab, chociaż do tego trzeba znać angielską fonetykę, ponieważ wymyślił ją z własnego języka.

Na przykład jeden z japońskich dźwięków jest reprezentowany przez sylabę "ja", ale nie powinien być czytany jako początek "mydła", ale myślenie o angielskiej wymowie nazwy "Jack". Jak można zauważyć, w języku hiszpańskim nie mamy niezbędnych dźwięków, aby zaryzykować odczytanie tego systemu romanizacji japońskiego; Z drugiej strony, osoby mówiące po angielsku muszą również zrozumieć, że transliteracja nie jest doskonała. Sylaba "fu", by wymienić inny przypadek, nie jest w pełni reprezentatywna dla oryginalnego brzmienia, które jest pomiędzy "fu" i "hu" (z angielskim "h", jak w "cześć").

Chociaż system romanizacji Hepburn osiąga dość dokładne przybliżenie prawidłowej wymowy, przedstawia oczywistą nieregularność pod względem liter, których używa do reprezentowania różnych japońskich znaków. Kontynuując "fu", ta sylaba należy do grupy, w której inni zaczynają od litery "h": ha, hi, fu, he ho . Jeszcze bardziej nieregularny przykład jest następujący: ta, chi, tsu, te do, gdzie należy zauważyć, że druga i trzecia sylaba nie zaczynają się od "t", litery, która jest związana z tym zestawem.

Z kolei w systemach Kunrei-shiki i Nippon-shiki występuje przeciwny przypadek: większa regularność ortograficzna, ale mniejsza dokładność fonetyki. Dwie grupy sylab wymienionych w poprzednim akapicie są napisane ha, hi, hu, he, ho and ta, you, you, you, to .