Siedzący tryb życia to postawa podmiotu prowadzącego siedzący tryb życia . Obecnie termin ten związany jest z brakiem aktywności fizycznej (brak aktywności fizycznej). Jednak w swoim pierwotnym znaczeniu słowo to odnosiło się do ostatecznego ustanowienia wspólnoty ludzkiej w określonym miejscu .

W tym ostatnim sensie siedzący tryb życia jest przeciwieństwem koczowniczego (ten, kto przenosi się z miejsca na miejsce, nie ustanawiając stałego miejsca zamieszkania). Istoty ludzkie były nomadami w pradziejach, ponieważ chodzili zbierać żywność lub polować. Z rewolucji w rolnictwie, około 10 000 lat temu, ludzkość przyjęła siedzący tryb życia.

Obecnie jest bardzo mało populacjach koczowniczych (na przykład na pustyni mongolskiej). Mówiąc o siedzącym trybie życia, mówimy więc o społecznym nurtie współczesności, związanym z wypoczynkiem w kraju, światem pracy i nowymi technologiami.

Sedentarismo jest bardziej powszechne w miastach, w których technologia jest zorientowana, aby uniknąć wielkich wysiłków fizycznych. Spędzanie wielu godzin dziennie na oglądaniu telewizji lub siedzenie przed komputerem jest oznaką siedzącego trybu życia, który promuje otyłość, osłabia kości i zwiększa ryzyko chorób serca.

Proste spojrzenie na społeczeństwo pokazuje nam, że ostatnie pokolenia są bardziej osiadłe niż osoby starsze, ponieważ urodziły się w skomputeryzowanej erze, z mniejszą wolną przestrzenią do rozprzestrzeniania się i rosnącym poczuciem niepewności na publicznej drodze, która prowadzi ich do szukać schronienia w zamkniętych miejscach. Aby walczyć z brakiem aktywności fizycznej, nie ma magicznej formuły; Jak we wszystkich przypadkach klucz leży w testamencie .

Praktyka sportu o pewnej stałości może być bardzo korzystna dla zdrowia, pod warunkiem, że nie zostanie skontrastowana z dniami złego odżywiania i postaw szkodliwych dla organizmu. Oczywiście zależy to od gustów każdej osoby; Z tego powodu wielu wybiera codzienny spacer. Ale w obu przypadkach należy pamiętać, że ćwiczenie bez techniki może przynieść efekt przeciwny do zamierzonego.

W poszukiwaniu rozwiązania problemu wiotczenia można dostrzec niepokojącą prawdę: ludzie powoli tracą więź z naturą. Kontakt z polem, z roślinami, zwierzętami lub morzem jest skompresowany w okresie wakacyjnym, lub jest ozdobiony określoną linią odzieży i jest oznakowany zgodnie z modowymi trendami (patrz wędrówki, trekking lub biwakowanie ).

Gdzie był nasz zmysł orientacji, nasze połączenie z ziemią, z liśćmi drzew? Czy nie byliśmy, być może, jeszcze jednym gatunkiem pośród innych? Siedzący tryb życia jest niewinnym właścicielem, który ukrywa realia tak poważne i absurdalne, jak rozpylanie insektycydów.

Możemy wyróżnić dwa typy współczesnego osiadłego trybu życia: pracownika, który dostosował się do nowych technologii, który potrzebuje komputera do wykonywania swoich zadań, ponieważ reprezentuje zarówno źródło informacji, jak i zasoby jako środek do ich realizacji i dostarczenia do Twój szef (tak jak dzieje się to na przykład z programistami, projektantami i redaktorami); Osoby, które nie mają wystarczającej motywacji, aby wstać z łóżka i zrobić coś produktywnego w swoim życiu, które woli spędzić cały dzień przed telewizorem z puszką piwa w jednej ręce i papierosem w drugiej.

Nie trzeba dodawać, że pierwsza grupa cieszy się większym szacunkiem od wspólnej części społeczeństwa, biorąc pod uwagę, że jest uważana za produktywną, podczas gdy druga otrzymuje wszelkiego rodzaju obraźliwe przymiotniki, nawołując do ich lenistwa . Jednak niepokojące jest porównywanie niekończącego się chodzenia słoni w poszukiwaniu nieszczęśliwej kałuży wody, z narzekaniem tych, którzy uważają za wyczerpujące przejście z salonu do kuchni, aby poszukać szklanki świeżej wody, której temperatura jest regulowana dzięki eksploatacja zasobów naturalnych, ta sama eksploatacja, która zmusza ich do pokonywania coraz większych odległości.