Jest znany jako neurolingwistyczny dla dyscypliny, która analizuje metody ludzkiego mózgu w celu osiągnięcia zrozumienia, generacji i identyfikacji języka, zarówno mówionego, jak i pisanego.
Według ekspertów, neurolingwistyka ma interdyscyplinarny rdzeń, ponieważ korzysta z wkładu językoznawstwa, neurobiologii i lingwistyki komputerowej . Pojęcie neurolingwistyki jest zwykle związane z badaniem afazji, trudności, która odzwierciedla lingwistyczny brak określonych form uszkodzenia mózgu.
Dlatego zwyczajowo można powiedzieć, że afhakologia stanowi historyczną podstawę neurolingwistyki. W każdym razie, z biegiem lat, ta dyscyplina osiągnęła wartościowy rozwój i została uzupełniona o nowe technologie, poszerzając pole działania.
Na przykład, najnowocześniejsze techniki obrazowania mózgu umożliwiły dostęp do nowej wiedzy o strukturze anatomicznej opartej na funkcjach językowych. Za pomocą tych obrazów można analizować zużycie energii w obszarze mózgu podczas wykonywania czynności mających na celu przetwarzanie języka.
Tak zwane techniki elektrofizjologiczne EEG (elektroencefalografia) i EMG (elektromiografia) oferują rozdzielczość w milisekundach, chociaż natura mechanizmu mózgowego, który powoduje sygnały elektryczne na skórze głowy, nie została jeszcze zbadana, co utrudnia interpretację. EEG i EMG są używane do testowania teorii kognitywno-obliczeniowych związanych z organizacją języka, nie biorąc pod uwagę jego neurobiologicznej implementacji.
Aby lepiej zrozumieć tę koncepcję, możemy wyjaśnić, że mózg dzieli się na dwie połówki, które są identyczne z gołym okiem, które nazywane są lewą i prawą półkulą ; pierwszy to ten, którego używamy najczęściej, gdy coś tworzymy, drugi to ten, który zajmuje się kwestiami logicznymi i zwykle przedstawia większą aktywność, gdy rozmawiamy lub studiujemy matematykę. Każda z tych połówek składa się z czterech płatów: płat czołowy (kontroluje ruchy), płat ciemieniowy (tworzy powiązanie między różnymi informacjami), płat skroniowy (odpowiada za pojemność słuchową i przetwarza relacje czasowe) oraz płat potyliczny (przetwarza informacje graficzne i zrozumienie języka pisanego).
Badania Neuroligüística są odpowiedzialne za badanie normalnego funkcjonowania mechanizmów mowy, biorąc pod uwagę charakterystyczne funkcje każdego obszaru mózgu.
Psycholingwistyka jest dyscypliną związaną zarówno z psychologią poznawczą, jak i językoznawstwem i specjalizuje się w badaniu procesów umysłowych związanych ze zrozumieniem i przekazywaniem wiadomości w sytuacji komunikacyjnej. Elementy biorące udział w tym badaniu są czynnikami psychologicznymi i neurologicznymi, które umożliwiają ludziom opanowanie języka i jego właściwe wykorzystanie.
Programowanie neurolingwistyczne (NLP)
Neurolingwistyka odwołuje się do modelu obliczeniowego, aby udowodnić brak spójności konkretnych hipotez, które próbują skupić się na neuronalnej architekturze języka. Jest to sposób abstrakcyjnego pojmowania pojęć, aby można go było zrozumieć za pomocą tej nauki.
Koncepcja NLP odnosi się do unii trzech terminów Programowanie (umiejętności wdrażania programów behawioralnych), Neuro (zmysłowe postrzeganie, które oznacza stan emocjonalny jednostki) i Lingwistyki (werbalne i niewerbalne oznacza, że ludzie używają do komunikować się); z tego związku można wyciągnąć następujące znaczenie.
Programowanie neurolingwistyczne nie jest ekskluzywną koncepcją komputerów, odnosi się do rodzaju terapii, dzięki której można zrozumieć, w jaki sposób osoba przetwarza dane, które docierają do mózgu poprzez doświadczenia zmysłowe. Poprzez NLP możesz poznać informacje i pracować z nimi, pomagając pacjentowi zmienić to, co nie jest zdrowe, poprzez nowe sposoby zrozumienia tej samej sytuacji. Jest to termin związany z terapiami takimi jak hipnoza, a jego celem jest modyfikowanie negatywnej pamięci przez inną, która generuje pewną przyjemność, zmieniając kierunek, w którym dana osoba rozumie pewien fakt, tak aby nie powodowała bólu ani niepokoju .