Vasallaje to relacja, która w starożytności utrzymywała osobę z jej dżentelmenem . Związek ten oznaczał lojalność, a z kolei zależność i podporządkowanie : wasal powinien zapewnić wojskową i polityczną pomoc panu, który w zamian dał mu ziemię na użytkowanie.

Na szczycie feudalnej piramidy był cesarz, a następnie królowie, wysoka szlachta (hrabiowie, markizy i książęta), środkowa szlachta (panowie) i wreszcie niska szlachta (baronowie, wicehrabie, rycerze, infanzones, między innymi escuderos i hidalgos). Na każdym poziomie piramidy szczególny był także rozmiar lenna, który mógł obejmować na przykład wioskę, region lub cały region.

Historycy twierdzą, że wasalaż zaczął spadać, gdy imperia straciły władzę, a władza została zdecentralizowana. Wiele feudo, w tym kontekście, stało się dziedziczne . Wreszcie, ta relacja społeczna została rozwiązana i zaczęły pojawiać się inne rodzaje powiązań politycznych i gospodarczych, często regulowanych przez instytucję zwaną rynkiem .

W odniesieniu do etymologii słowa wasal można powiedzieć, że jego najbardziej odległe pochodzenie jest w terminach gwas (w języku walijskim, "sługa" lub "młody"), foss (w języku irlandzkim, "sługa") i goaz (w bretońskim) " Człowiek " lub "sługa"). Z drugiej strony odnosi się to również do indoeuropejskiego korzenia, co służyło określeniu pojęcia "młodego giermka".

Od tego wszystkiego powstało vassus, termin od klasycznej łaciny do określenia "sług", który później wywodził się do wasala, już w średniowiecznej łacinie. W językach galorroman był także vassellitus, zdrobnienie vassallusa, by mówić o "szlachetnym młodzieńcu", " stronie " lub "giermku".