Greckie słowo zostało przekształcone w łaciński symphonĭa . Koncepcja ta przyszła do naszego języka jako symfonia : zestaw instrumentów muzycznych i / lub głosów, które brzmią jednocześnie i odpowiednio.

Pierwszą osobą, która określiła termin "symfonia chóralna" był słynny francuski kompozytor Hector Berlioz, jedna z najwybitniejszych postaci muzycznego romantyzmu, który użył go do opisu " Roméo et Juliette ", dla wielu uważał jego pracę szczyt.

Dziewiąta Symfonia Beethovena, wspomniana powyżej, może być uważana za bezpośrednią poprzedniczkę tego rodzaju symfonii, ponieważ jest to pierwsze znane dzieło, które nadaje takie samo znaczenie głosowi ludzkiemu, jak reszcie instrumentów, w kontekście symfonii, co doceniono w pisaniu melodii, ale także w jakości i głębi wybranego tekstu.

Należy zauważyć, że idea symfonii jest używana również w innych dziedzinach poza muzyką, w odniesieniu do harmonii istniejącej między kolorami lub symbolicznie, stanu tego, co działa idealnie.

Na przykład w dziedzinie gotowania często słyszy się, że pyszne danie to "symfonia smaków dla podniebienia", a to odnosi się do zakresu satysfakcjonujących doznań doświadczanych przez tych, którzy je smakują. W ten sam sposób, jak wspomniano w poprzednim akapicie, można opisać bardzo ładny obraz lub obraz jako "symfonię kolorów".