Pojęcie reasekuracji stosowane jest w branży ubezpieczeniowej . Ubezpieczenie to usługa świadczona przez wyspecjalizowaną firmę ( ubezpieczyciela ): poprzez umowę zobowiązuje się zrekompensować określone szkody poniesione przez osobę lub organizację ( ubezpieczonego ). W zamian za to ubezpieczenie pokrywa składkę ubezpieczeniową.

Kwota odpowiedzialności reasekuratora, jeżeli strata przewidziana w umowie ma miejsce, może zostać obliczona poprzez ustalenie proporcji między otrzymywaną składką (tą, którą pierwotny ubezpieczyciel przekazuje, zwaną zbywającym ), a całkowitą sumą polisy. Krótko mówiąc, uczestniczy w takiej samej proporcji składek i roszczeń.

Reasekuracja nieproporcjonalna

W tym przypadku pojawia się nowa koncepcja: zmienna o nazwie XL lub priority, która służy do określenia limitu, który jest ustanowiony w celu rozróżnienia kwot, które każda część musi pokryć, tak aby przełożeni do niej byli ponoszeni przez reasekuratora, podczas gdy niższe są obowiązkiem ubezpieczyciela. Innymi słowy, reasekurator może odpowiadać tylko na roszczenia przekraczające wartość ustaloną w umowie.

Zgodnie ze słownikiem prawnym ten rodzaj reasekuracji definiuje się jako ubezpieczenie innego ubezpieczenia, w tym przypadku od pierwszego zakontraktowanego, tak aby ubezpieczyciel całkowicie lub częściowo ponosił odpowiedzialność za pokrycie ryzyka, które inny ubezpieczyciel miał. ubezpieczony, otrzymujący w zamian część składki i bez konieczności zmiany pierwotnej umowy.

Ważne jest podkreślenie, że ubezpieczony prywatny w żadnym wypadku nie ma wpływu na relacje, jakie jego ubezpieczyciel ma z innymi w zakresie reasekuracji; Jak wspomniano powyżej, umowa ta jest obchodzona przez firmę ubezpieczeniową, aby podzielić się z inną odpowiedzialnością, która została zawarta z klientem, i za to, że daje część zysków, ale jest to coś, co dzieje się za kulisami z punktu widzenia ogółu społeczeństwa.