Termin clausura, wywodzący się z łacińskiego terminu clausūra, może odnosić się do obowiązku zakontraktowanego przez niektórych zakonników, aby nie opuszczali ogrodzenia, a także uniemożliwiają wejście w nie świeckim. Przez to pojęcie odnosi się do miejsca, w którym rozwijana jest ta praktyka i do rodzaju życia tych, którzy poddają się tym ograniczeniom.

Zamknięcie w tych ramach implikuje reżim izolacji . Siostry zakonne i klasztorne mnisi nie opuszczają klasztoru ani klasztoru, a z kolei uniemożliwiają wejście do zakładów osobom, które nie są częścią ich zakonu.

Celem tego zamknięcia jest osiągnięcie sprzyjającego klimatu, aby zbliżyć się do Boga, skupiając się na modlitwie i skupieniu . Można powiedzieć, że klasztorny zakonnik wstawia się za wstawiennictwem ludzi i bóstw poprzez modlitwę i medytację.

Karmelici bosowscy, mnisi benedyktyni i trapiści to niektóre społeczności religijne, które do dziś żyją w reżimach zamkniętych. Nie przeszkadza im to w kontaktach z resztą społeczeństwa w pewnych obszarach i kontekstach.

Tak jak w każdej społeczności, ludzie żyjący w klauzurach klasztornych muszą przestrzegać szeregu zasad . W poniższych punktach zwrócimy uwagę na niektóre z najczęstszych, przyjmując jako odniesienie kobiece klasztory w Hiszpanii, które stanowią około jednej czwartej ogólnej liczby na świecie.

Ogólnie rzecz biorąc, możemy powiedzieć, że życie zakonnic jest bardziej surowe i trudne niż życie reszty kobiet, a przynajmniej świeckich, ponieważ poświęcają się całkowicie modlitwie i kontemplacji, a także Klaryskom. i wyżej wspomniani karmelici.

Nie można zaprzeczyć, że zamknięcie oznacza oddzielenie się od reszty ludzi, oddzielonych od świata, chociaż odbywa się to w celu zbliżenia się do niego przez duchową płaszczyznę. W tym kontekście należy podkreślić, że poddanie się władzy klasztoru nigdy nie powinno negatywnie wpływać na stan cywilny osób religijnych, dla których przełożeni muszą gwarantować życie zgodne z potrzebami świata zewnętrznego.

Prowadzi nas to do pytania, które wielu ludzi pyta o zakonnice i klauzurowych mnichów: czy mogą opuścić klasztor, kiedy chcą? Cóż, odpowiedź jest taka, że ​​mogą podejmować tę decyzję, o ile zgadzają się z przełożonymi. Pogłębiając nieco zasady ustalone przez Watykan, jednak to Matka Przełożona może zatwierdzić lub odrzucić zapisy i wyjścia.

Nominacje medyczne i wybory rządowe są powszechnymi sytuacjami, w których klasztorne zakonnice opuszczają klasztory. W odniesieniu do zaprzestania ich zobowiązania do ślubu milczenia i życia w zamknięciu, mają prawo do tego, kiedy i jakkolwiek sobie życzą.

Nazywa się to również zamknięciem aktu, który ma miejsce w celu zakończenia wydarzenia lub ustanawia zamknięcie czegoś . Na przykład: "Ceremonia zamknięcia Igrzysk odbędzie się w najbliższą niedzielę", "Niestety nie będę mogła uczestniczyć w zamknięciu sympozjum, ponieważ mam inne zobowiązania przyjęte", "Władze zdecydowały o zamknięciu restauracji z powodów bromatycznych" .

Kolejne zastosowanie pojęcia zamknięcia pojawia się w dziedzinie sportu . W kilku krajach Ameryki Łacińskiej sezon piłkarskich mistrzostw dzieli się na dwa turnieje: Turniej Apertura i Turniej Clausura . Poza tym, co sugeruje nazwa, czasami Turniej końcowy odbywa się na początku roku kalendarzowego.