Napad złości to zdrobnienie wścieklizny . Jedno słowo, z którego możemy ustalić, że jego pochodzenie etymologiczne znajduje się w języku łacińskim. Konkretnie, pochodzi ona od "wścieklizny", która była wulgarnym wariantem "wścieklizny", który można przetłumaczyć jako "chorobę psa".

Ta ostatnia koncepcja (wścieklizny) może odnosić się do choroby wirusowej lub, w zależności od znaczenia, które w tym przypadku chcemy uwypuklić, do gniewu, gniewu lub irytacji o dużej intensywności.

Napad złości jest zatem złością lub obrzydzeniem, które mogą mieć dużo intensywności, ale trwa to krótko i zwykle ma nieistotne pochodzenie. Na przykład: "Odłóż na bok furię i wróć do gry, potrzebujemy gracza", "Dlaczego rzucasz napad złości? Wiesz już, że musisz wykonać swoje zadanie przed wyjściem do gry ", " Zawodnik rzucił furię, nie zgadzając się z zamówieniem swojego trenera ".

Kiedy pojęcie napadu złości odnosi się do osoby dorosłej, często stosuje się ją z ironicznym lub kpiącym sensem. Zakłada się, że osoba dojrzała nie denerwuje się z powodu drobnych problemów: dlatego, gdy mężczyzna lub kobieta wyraża swój gniew w przesadny sposób na jakiś nieistotny temat, są oni oskarżani o rzucanie furii.

Częściej używa się tego określenia w odniesieniu do dzieci. Napad złości dzieci, znany również jako napad złości, jest normalną reakcją dziecka na frustrację, gdy nie dostaje tego, czego chce. Jeśli napad złości jest bardzo powtarzany lub zawiera dużą dawkę przemocy, może to być zaburzenie równowagi psychicznej wymagające uwagi eksperta.

Temperatury furii u dzieci zwykle mają miejsce, ponieważ nie osiągają celu, który sobie wyznaczyli, np. Kupują zabawkę lub galaretkę lub pozwalają im dłużej bawić się z przyjaciółmi. Niezależnie od tego, ważne jest, aby dorośli zajmowali określone stanowiska w takich sytuacjach, aby uniknąć powtarzania ich i aby dzieci mogły odkryć, że nie zabierają ich w dowolne miejsce:
- Ważne jest, aby zachowali spokój przez cały czas, aby dzieci były jasne, że nie denerwują rodziców i że w związku z tym "nie wygrywają gry".
- Ważne jest, aby pod żadnym pozorem nie krzyczeć na ciebie. Jeśli to zrobią, będą uczyć swoje dzieci, że wszystko odbywa się poprzez przemoc słowną.
- Powinni być bardziej wyrozumiali, jeśli wpływ na napad złości ma również skutek senności, zmęczenia lub głodu.
-Dodatkowo zaleca się, aby dorośli patrzyli bezpośrednio w oczy swoich dzieci podczas napadu złego humoru i mówili im, w sposób jasny i prosty, o pozycji, którą przyjmują.
W ten sam sposób rodzice muszą znosić sytuację stoicko i pozwolić dzieciom na samodzielny relaks, gdy widzą, że ich postawa nie osiąga zamierzonego celu.

Załóżmy, że dziecko chce grać w domu przyjaciela. Jego matka wyjaśnia, że ​​już jest noc, więc musi iść spać: jutro może bawić się ze swoim przyjacielem. Dziecko nie akceptuje jednak powodów i rzuca napad złości . Rzuca się na podłogę i zaczyna płakać i krzyczeć podczas kopania. Kilka minut później uspokaja się i kończy furię, akceptując pójście spać na słowa matki.