Definicja centromer

Centromer jest najwęższym obszarem chromosomów, którego pozycja jest charakterystyczna w każdej z par. Należy pamiętać, że chromosom jest strukturą komórkową zawierającą kwas dezoksyrybonukleinowy ( DNA ).

Centromere

Chromosomy mają dwa ramiona, które są oddalone od centromeru; jeden z nich nazywa się q i jest długi, a krótki nazywany jest p . Zgodnie z pozycją centromeru, chromosomy mogą być akrocentryczne, metacentryczne lub submacentryczne . W niektórych przypadkach mówimy również o chromosomach telocentrycznych, chociaż ta klasyfikacja jest często kwestionowana.

Uważa się, że chromosom jest metacentryczny, jeśli jego centromer znajduje się w centrum jego struktury, co powoduje, że ramiona mają taką samą długość . Pary chromosomów 1, 3, 19 i 20 człowieka są wyraźnymi przykładami struktury metacentrycznej.

Z drugiej strony, chromocen submetacentryczny to taki, w którym centromer jest umiejscowiony tak, że jedno z ramion jest nieco dłuższe niż drugie. Większość naszych chromosomów należy do tej kategorii, z wyjątkiem 1, 3, 19, 20 i X, wszystkie z nich są metacentryczne i 13, 14, 15, 21 i 22, które są uważane za acrocentryczne. W odniesieniu do Y niektórzy uważają to za podtekstryzm, podczas gdy inni, acrocentryczni bez satelity .

To właśnie jest kolej na określenie chromosomu akrocentrycznego, w którym centromer jest najbliżej jednego z telomerów, co powoduje, że jedno z ramion jest długie, a p, a drugie bardzo krótkie. W naszym przypadku chromosomy akrocentryczne to 13, 14, 15, 21 i 22, które pełnią rolę organizatorów jąderkowych.

Jak przewidywano powyżej, pojęcie chromosomu telocentrycznego stanowi raczej szczególny przypadek; Chociaż duża część społeczności naukowej akceptuje i ujawnia to, należy podkreślić, że ta kategoria nie istnieje jako taka. Teoretycznie centromer telocentrycznego chromosomu znajduje się na jednym ze swoich końców, chociaż nie może to być prawdą, ponieważ region telocentryczny nie powoduje powstania innej struktury w jego końcowej części.

Innym powodem wspartym przez naukowców, którzy wykluczają istnienie chromosomu telocentrycznego, jest to, że brak telomeru lub jego skrócenie powoduje brak stabilności w chromosomach, co prowadzi do zjawiska znanego jako translokacja Robertsona lub polimorfizm Robertsona, który jest zdefiniowany. jak rozszczepienie lub fuzja chromosomowa.

W skrócie, translokacja Robertsona jest zbiorem zmian, które wpływają na liczbę chromosomów, które powstają, gdy dwa acrocentryczne łączą się, aby spowodować powstanie metacentrów. Zgodnie z oczekiwaniami, centromer dowolnego ludzkiego chromosomu znajduje się w pozycji telocentrycznej.

Można powiedzieć, że centromer jest regionem chromosomu, w którym oddziałuje on z achromatycznym wrzecionem w różnych fazach podziału komórki (w mejozie lub w mitozie ). Centromer w tych ramach napędza ruchy chromosomu w tych fazach.

Wrzeciono achromatyczne składa się z mikrotubul, które pochodzą z centrioli . Wrzeciono to oddziałuje z białkowymi strukturami centromeru zwanymi kinetochorami . Ta interakcja jest prowadzona od profazy do anafazy.

Osobliwości chromosomów można wykryć za pomocą niektórych mikroskopów . Za pomocą tych urządzeń można zauważyć przewężenia chromosomu, które mogą być pierwotne (jeśli występują we wszystkich chromosomach) lub wtórne (gdy są tymczasowe lub pojawiają się tylko w niektórych chromosomach).

Centromery to pierwotne przewężenia, które po zabarwieniu wydają się mniej zabarwione niż inne obszary chromosomu. W ten sposób naukowcy mogą łatwiej identyfikować centromery dzięki efektom generowanym przez barwienie .

Zalecane