Etymologicznie rzecz ujmując, musimy ustalić, które przyimek jest słowem wywodzącym się z łaciny. W szczególności należy stwierdzić, że jest to wynik sumy dwóch doskonale wytyczonych i zróżnicowanych składników:
- Prefiks "pre", który można przetłumaczyć jako "przed".
- Termin "positio", który wywodzi się od czasownika "ponere", który jest synonimem "miejsca".

Przyimek jest rodzajem wyrazu, który nie jest różny i pozwala na wprowadzenie pewnych elementów do zdania, dzięki czemu są one zależne od innych słów już wspomnianych.

Przyimki na ogół znajdują się na początku składniowego składnika, który modyfikują. Podczas łączenia słów, przyimki funkcjonują jako niezmienne części zdań, które są odpowiedzialne za oznaczanie powiązania tych terminów ze sobą.

Royal Spanish Academy (RAE) rozpoznaje 23 przyimki w języku hiszpańskim, które są obecnie używane. Należą do nich "a", "z", "z", "en", "hasta", "para", "por", "si" i "sobre" .

Należy pamiętać, że różne przyimki mogą wskazywać na dużą różnorodność elementów. Tak więc, na przykład, mogą być używane do wskazania miejsca, pochodzenia, motywu, medium, a nawet celu, pośród wielu innych rzeczy.

Aby to zrozumieć, wystarczy użyć przyimka "a". Tak więc, gdy użyjemy go w wyrażeniu "Idę do biblioteki", to wskazuje on adres, natomiast jeśli jest używany w zdaniach typu "jesteśmy w dniu 6 lipca 2015 r." To maluje jeden dzień.

Przykład zdania z przyimkiem jest następujący: "Dam Martinowi piłkę". W tym przypadku przyimek obejmuje "a", który pozwala powiązać dany prezent ( piłkę ) z odbiorcą prezentu ( Martín ).

Kolejne zdanie z przyimkami brzmi: "Raúl zatańczy z Estelą w wieczór ukończenia szkoły" . Wśród przyimków, które się pojawiają, są one "z" (które łączy Raúla i Estelę ) i "en" (wskazuje to, kiedy odbędzie się taniec obu).

Oprócz wszystkich powyższych, nie możemy ignorować istnienia tego, co nazywa się nierozerwalnym przyimkiem. Przy tym nominale odwołuje się do tego prefiksu, który był wcześniej używany jako prosta przyimka i że obecnie nie można go używać samodzielnie. Przykładem tego jest "sub".

W ten sam sposób występują także tzw. Zwroty przyimkowe. Są to grupy słów, które zaczynają funkcjonować i znaczą tak, jakby były pojedynczym przyimkiem, i dlatego, analizując zdanie składniowo, trzeba je badać jako jednostkę. Przykłady zdań przyimkowych to "poniżej" lub "przez".

W niektórych przypadkach przyimki łączą czasowniki posiłkowe z innymi, które pojawiają się bezosobowo, tworząc tzw. Peryfrazie werbalne : "Musisz krzyczeć głośniej", "Biegnę, gdy usłyszysz sygnał" .

Przyimki mogą powodować skurcz z artykułami, tworząc umowę na artykuł . Dzieje się tak, gdy "a" lub "z" poprzedza artykuł "the", dając początek "al" i "del" : "Ugotuję jajka na parze", "Pukam do drzwi sąsiada" .