Protokoły to instrukcje, regulacje lub reguły, które umożliwiają kierowanie działaniem lub ustanawiają pewne podstawy do opracowania procedury. Z drugiej strony komunikacja jest pojęciem o wielu zastosowaniach, które, ogólnie rzecz biorąc, jest używane do nazwania rozpowszechniania i odbioru wiadomości.

Dzięki tym definicjom możemy zacząć rozumieć koncepcję protokołu komunikacyjnego . Jest to zestaw wytycznych, które pozwalają różnym elementom wchodzącym w skład systemu nawiązywać ze sobą komunikację, wymieniać informacje.

Protokoły komunikacyjne ustanawiają parametry, które określają, czym jest semantyka i jaka jest składnia, którą należy zastosować w danym procesie komunikacyjnym. Reguły ustalone przez protokół umożliwiają również odzyskiwanie wszelkich danych utraconych podczas wymiany.

Jeśli skupimy się na komputerach, protokół komunikacyjny określa, w jaki sposób komunikaty powinny krążyć w sieci. Kiedy obieg informacji jest rozwijany w Internecie, istnieje szereg konkretnych protokołów, które umożliwiają wymianę.

Najważniejsze protokoły komunikacji internetowej to TCP (którego akronim można przetłumaczyć jako Protokół kontroli transmisji) i IP (protokół internetowy). Wspólna akcja ( TCP / IP ) umożliwia połączenie wszystkich komputerów uzyskujących dostęp do sieci.

Protokoły POP, SMTP i HTTP to inne protokoły powiązane z Internetem, które użytkownicy zazwyczaj używają codziennie, nawet jeśli nie zauważają go lub nie wiedzą, jak działają. Te protokoły umożliwiają przeglądanie stron internetowych, wysyłanie wiadomości e-mail, słuchanie muzyki w Internecie itp.

TCP

Protokół kontroli transmisji jest, jak wyjaśniono powyżej, jednym z podstawowych elementów Internetu. Jego powstanie datuje się na okres między 1973 a 1974 rokiem i otrzymuje inżynier Vinton Gray Cerf oraz badacz Robert Elliot Kahn.

Wśród narzędzi tego protokołu komunikacyjnego jest tworzenie połączeń pomiędzy różnymi programami obecnymi w sieci danych w celu przeprowadzenia przepływu informacji. Dzięki zastosowaniu w takim przypadku gwarantuje się, że dane docierają do miejsca przeznaczenia bez błędów i są sortowane w taki sam sposób, w jaki zostały wysłane przed wysłaniem. Ponadto TCP oferuje możliwość rozpoznawania każdej aplikacji pozostałej, dzięki wykorzystaniu portów .

Gdy na przykład komunikacja odbywa się za pośrednictwem Internetu, router musi po prostu zająć się przesyłaniem danych, ale nie monitorowaniem ich, ponieważ odpowiada za to TCP, który jest również znany jako warstwa. transportu między aplikacją a protokołem internetowym (IP).

IP

Ten protokół komunikacyjny jest znacznie lepiej znany użytkownikom Internetu, chociaż tylko eksperci dokładnie wiedzą, o co tak naprawdę chodzi. Funkcja IP, która znajduje się w warstwie sieciowej, umożliwia komunikację w dwóch kierunkach, w miejscu docelowym lub punkcie początkowym, dzięki czemu transmisja danych jest możliwa poprzez protokół niezwiązany z połączeniem, który wysyła przełączane pakiety przez różnych sieci fizycznych, które zostały wcześniej połączone zgodnie ze standardem OSI .

Trzy pojęcia wyszczególnione w poprzednim akapicie są zdefiniowane poniżej:

* protokół nie zorientowany na połączenie : jest to komunikacja między dwoma węzłami sieci, w której można wysyłać wiadomości bez potrzeby żądania zgody;

* pakiet zmieniony : pakiet jest zgrupowaną informacją, tak aby każda zawierała dane i informacje kontrolne, które służą do określenia ścieżki, którą musi podążać pakiet, aż dotrze do celu;

* Standard OSI : pochodzi od akronimu Open System Interconnection, który w języku angielskim oznacza Open Interconnection System, chociaż jest również znany jako model otwartego systemu połączeń . Jej powstanie miało miejsce w roku 1980 z zamiarem ustalenia kontekstu, w którym mogłyby bazować architektury komunikacyjne między różnymi systemami.