Akademicka działalność odnosi się do oceny wiedzy zdobytej w szkole, szkole wyższej lub na uniwersytecie. Uczeń o dobrych wynikach w nauce to taki, który uzyskuje pozytywne oceny z egzaminów, które muszą być podane podczas kursu.

Innymi słowy, wyniki w nauce są miarą zdolności ucznia, który wyraża to, czego uczeń nauczył się w procesie formowania. Zakłada również zdolność ucznia do reagowania na bodźce edukacyjne. W tym sensie wyniki w nauce są powiązane z umiejętnościami .

Istnieją różne czynniki, które wpływają na wyniki w nauce. Od trudności niektórych przedmiotów do dużej liczby egzaminów, które mogą się pokrywać w dniu, poprzez szerokie rozszerzenie niektórych programów edukacyjnych, istnieje wiele powodów, które mogą skłonić ucznia do pokazania słabych wyników w nauce.

Inne kwestie są bezpośrednio związane z czynnikiem psychologicznym, takim jak niska motywacja, brak zainteresowania lub zakłócenia w klasie, które utrudniają zrozumienie wiedzy nauczanej przez nauczyciela i w efekcie wpływają na wyniki akademickie w czasie ocen.

Z drugiej strony wyniki w nauce mogą być związane z subiektywnością nauczyciela po jego skorygowaniu. Niektóre przedmioty, szczególnie te należące do nauk społecznych, mogą generować różne interpretacje lub wyjaśnienia, które nauczyciel musi wiedzieć, jak analizować w korekcie, aby ustalić, czy uczeń zrozumiał pojęcia, czy nie.

We wszystkich przypadkach specjaliści zalecają przyjęcie zdrowych nawyków w nauce w celu poprawy wyników w nauce ; na przykład, aby nie uczyć się wiele godzin z rzędu w noc przed egzaminem, ale podzielić czas przeznaczony na badanie.

Niska wydajność nie jest równoznaczna z niską wydajnością

Wielokrotnie udowodniono, że ludzki umysł jest bardzo złożony i że nasze reakcje i zachowania nie powinny być analizowane powierzchownie. Powszechnie wiadomo, że Albert Einstein miał kiepskie wyniki w szkole i wątpił w jego zdolności intelektualne. Ale przypadki takie jak jego ciągle pojawiają się we wszystkich częściach świata, przynajmniej pod względem niezrozumienia przez nauczyciela nagannych zachowań akademickich.

Shigeru Miyamoto, uważany przez wielu ojców gier wideo, zaczął martwić się rodziną o brak przywiązania do studiów; Mówi się, że choć studiował swoją karierę uniwersytecką, dużo czasu spędzał grając muzykę i rysując, między innymi artystycznymi rozrywkami, i to miało wpływ na to, że nie był w stanie odpowiednio przygotować się do egzaminów. Dzisiaj ten geniusz cyfrowej rozrywki myśli o jego przejściu na emeryturę, po tym, jak zaoferował światu niezrównaną spuściznę, która niejednokrotnie położyła podwaliny pod design gry.

Czy można zatem powiedzieć, że Einstein i Miyamoto nie byli wystarczająco inteligentni, aby kontynuować swoje studia? Ponieważ taka możliwość jest absurdalna, odpowiedź musi koniecznie znajdować się w innym składniku równania . W obu przypadkach byli to ludzie o niezwykłym potencjale twórczym i aktywni, jak wybuchający wulkan. Osoba, która odczuwa impuls do tworzenia, aby znaleźć własną drogę w obliczu niezadowolenia spowodowanego przez swoje otoczenie, jest bardzo podatna na bunt przed nałożeniem zamkniętego systemu edukacji, co zmusza go do zapamiętania dat i nazw zamiast pomagania mu ścigać ich zdolności wynalazcze.

Z drugiej strony, wiele krajów potępia coraz słabsze używanie języka przez młodzież, brak powołania i powszechne poczucie nieszczęśliwości po osiągnięciu dorosłego życia. Systemy edukacyjne są skonfigurowane w taki sposób, że ta sama osoba, która pomyślnie przejdzie przez ten język, kończy się popełnianiem straszliwych błędów pisowni, a ktokolwiek zdoła pokonać wszystkie tematy związane z liczbami, nie jest w stanie przeprowadzić prostego podziału bez pomocy kalkulatora.

Krótko mówiąc, poleganie na wynikach akademickich w celu oceny zdolności intelektualnych osoby jest absolutnie błędne. Jeśli edukacja została dostosowana do potrzeb każdej osoby, jeśli wiedza nie została wymuszona, ale raczej zachęcona do nauki i badania, jest bardzo prawdopodobne, że nikt nie wolałby wolnego czasu na naukę.