Lírica, od łacińskiego lyrĭcusa, jest gatunkiem literackim, w którym autor wyraża swoje uczucia i zamierza obudzić analogiczne uczucia w czytniku lub słuchaczu. Liryka jest zwykle wyrażana poprzez utwory w wierszu, odpowiednie do śpiewania.

Pojęcie liryki wiąże się z lirą, instrumentem smyczkowym, który towarzyszył recitalom tego typu poezji . Prace liryczne są subiektywne, są napisane w pierwszej osobie i odzwierciedlają doświadczenia i intymne przekonania autora.

Gatunek liryczny składa się z lirycznego mówcy (który wyraża swoje uczucia), obiektu lirycznego (podmiotu lub sytuacji, która budzi uczucia poety, wyrażonej przez liryczny mówca), motywu lirycznego (tematu pracy) i liryczna postawa (sposób, w jaki mówca wyraża swoje uczucia: może być postawą ślepą, apelacyjną lub karministyczną).

Wersety liryczne mogą liczyć na różne ilości sylab. Utwory, które zawierają wersety między dwiema a ośmioma sylabami, uważane są za dzieła nieistotne. Główna sztuka zakłada zamiast tego wersety z dziewięcioma lub więcej sylabami.

Natomiast śpiew liryczny to zestaw technik związanych z repertuarem wokalnym europejskiej muzyki klasycznej. Piosenka liryczna charakteryzuje się szczególną barwą śpiewaków. Plácido Domingo, Luciano Pavarotti i María Callas są jednymi z głównych przedstawicieli śpiewu lirycznego.

W języku potocznym liryka to ta, która promuje w umyśle uczucie podobne do tego, jakie tworzy liryczna poezja. Na przykład: "Liryka piłki nożnej jest obserwowana u stóp Lionel Messi" .