Pojęcie alotropii stosuje się w dziedzinie chemii, aby nazwać własność, że pewne pierwiastki chemiczne muszą pojawiać się z różnymi cechami fizycznymi lub o różnych strukturach molekularnych . Cząsteczka, która składa się z jednego elementu i ma różne struktury, nazywa się alotropem . W jego etymologii stwierdzamy, że składa się ona z innych pojęć, obracających się wokół i przyrostków, które wskazują "jakość".

Należy zauważyć, że właściwości alotropowe zachodzą w elementach o równoważnym składzie, ale różnych aspektach, jeśli są w stanie stałym. Innymi słowy, stan skupienia materii musi być taki sam dla właściwości, jakie mają wystąpić.

Różnorodność właściwości związana jest ze sposobem rozmieszczenia atomów w przestrzeni. Ta szczególność oznacza, że ​​ten sam pierwiastek chemiczny może mieć kilka konformacji. Fosfor może na przykład wyglądać jak biały fosfor lub czerwony fosfor . W podobny sposób węgiel, według różnych czynników, jest przedstawiony jako diament lub grafit .

Alotropia występuje również w tlenie . O2 ( otaczający tlen ) znajdujący się w atmosferze może być wdychany przez żywe istoty i umożliwia spalanie. Z drugiej strony O3 ( ozon ) jest toksyczny i pochłania promieniowanie ultrafioletowe. Jak widać, tlen jest pierwiastkiem chemicznym, który ma alotropię.

Alotropię można również zobaczyć w siarkach . Struktury takie jak plastyczna siarka, siarka alfa , jednoskośna siarka i stopiona siarka znajdują się wśród innych alotropów tego samego pierwiastka .

Należy zauważyć, że w przypadku siarki chodzi o różne formy krystaliczne, z jednostkami strukturalnymi, które są inaczej pakowane. Dlatego są eksperci, którzy mówią o polimorfizmie, a nie alotropii. Aby uniknąć potencjalnych nieporozumień między obiema koncepcjami, zaleca się zrozumienie alotropii jako kilku form tego samego elementu o różnych jednostkach molekularnych. W węglu i innych pierwiastkach, jakie zmiany są wiązaniami chemicznymi, które tworzą atomy.

Kontynuując z polimorfizmem, siarka jest w stanie wytworzyć jednoskośne kryształy o intensywnym żółtym odcieniu (w tym przypadku jego kształt przypomina na każdym końcu ostrze dłuta, ręczne narzędzie tnące, które służy do kształtowania lub obróbka drewna) lub bursztynowe rombowe kryształy (kształt tych kryształów można określić jako równoległościan, geometryczne ciało złożone z sześciu równoległoboków, z których tylko przeciwieństwa są równoległe i równe).

Chociaż istota ludzka zna siarkę od czasów starożytnych, która prowadzi nas do prehistorii, dopiero pod koniec XX wieku w pełni zrozumiał alotropię, którą ten pierwiastek posiada. W naturze najczęstszym z nich jest cykl octazufre, który jeśli nie osiąga temperatury 95 ° C, tworzy kryształy o względnej grubości, podczas gdy nad nim powstające kryształy są iglaste (to jest mają aspekt lub kształt igły).

Z drugiej strony, pierwsza synteza alotropu siarki została przeprowadzona w roku 1891, z tym, że miała pierścienie o wielkości innej niż osiem. Był to cykl heksafuzji, drugi z wszystkich prawdziwych alotropów tego pierwiastka do odkrycia.

Limity pomiarów pierścieniowych alotropów siarki, które można było do tej pory zsyntetyzować, wynoszą 6 i 20, chociaż nauka szacuje, że niektóre z nich mają pierścienie powyżej tej ostatniej wartości . Spośród wszystkich tych, które wykazały większą stabilność, poza cyklem octazufre, jest cykl dodekaufowy (jego rozmiar to 12).