Od łacińskiego urbanus, miejski przymiotnik odnosi się do tego, który należy do miasta lub odnosi się do niego. Miasto to obszar o dużej gęstości zaludnienia, którego mieszkańcy w ogóle nie angażują się w działalność rolniczą.

Miasta mają cechy, takie jak przewaga mieszkań pionowych i zbiorowych (budynków), niewielka powierzchnia przeznaczona na tereny zielone i dobra infrastruktura pod względem transportu i komunikacji.

Można mówić o obszarze miejskim, aby wymienić ten region, który ma więcej niż 2000 mieszkańców, głównie w sektorze drugorzędnym (przemysłowym) lub wyższym (usługowym) w gospodarce . Wobec rosnącego rozwoju miejskiego delimitacja obszaru miejskiego uwzględnia różne czynniki, które różnią się w zależności od kraju.

Miejscowy przymiot, w skrócie, jest powiązany z tym, co odnosi się do miast. Na przykład: "Nastolatki z tego miasta są podzielone na różne miejskie plemiona", "Nie lubię miejskich, wolałbym mieszkać w górach", "To miasto jest dalekie od rozwoju miejskiego i nie ma nawet szpitala" .

Urbano to również nazwa własna, dość popularna w starożytności. Osiem papieży Kościoła katolickiego wybrało tę nazwę na swoje papiestwo: pierwszym z nich był Urban I ( 222-230 ) i ostatnim, jak dotąd, Urban VIII ( 1623 - 1644 ).

Sztuka miejska

Jest znany jako sztuka miejska (lub ulica, która ma bezpośredni związek z angielskim określeniem "sztuka ulicy") do wszystkich form sztuki, które występują na drogach publicznych. Ogólnie rzecz biorąc, są to działania wykraczające poza prawo, które zwykle wywołują głębokie kontrowersje i konfrontacje między jego zwolennikami a przeciwnikami. Graffiti może być pierwszym artystycznym wyrazem związanym z ulicami, ale istnieją różne techniki, takie jak plakaty i naklejki.

Jest to sposób wyrażania się, który istnieje od dziesięcioleci i który ewoluował, sięgając nawet do dziedziny informatyki: istnieją aplikacje, które pozwalają tworzyć uliczną sztukę w komputerze, na wirtualnych trójwymiarowych ścianach .

Szablony (znane również jako szablony ) są często używane do przekazywania idei politycznych i odniosły szczególny sukces w Paryżu pod koniec lat 60. Jego ogólnoświatowy boom pojawił się jednak w połowie lat 90., z rąk artystów takich jak Shepard Fairy, z Ameryki Północnej, którzy prowadzili kampanię pod tytułem "Słuchajcie giganta", wyrażoną poprzez plakaty i szablony, które wkrótce przekroczyły granice i były wspierane przez ludzi z różnych krajów.

Jednym z celów sztuki miejskiej jest zaskoczenie widzów, co łatwo można osiągnąć, biorąc pod uwagę, że może ona znajdować się na publicznych stronach internetowych, które codziennie odwiedzają niezliczone rzesze ludzi. Ogólnie rzecz biorąc, szuka refleksji na temat różnych problemów społecznych poprzez ironiczne przesłanie, które zaprasza nas do wspólnej walki o sprawiedliwsze społeczeństwo.

Z drugiej strony, zamiar wielu artystów ulicznych jest nadszarpnięty, gdy wyrażają się na prywatnych własnościach, takich jak fasada budynku, ponieważ stanowi to przestępstwo i denerwuje właścicieli. Na szczęście, biorąc pod uwagę, że sztuka nie powinna być tłumiona, istnieje kilka przestrzeni publicznych, w których można wykonywać te prace bez ograniczeń, a niektóre wyniki zasługują na pochwałę.

Sztuka uliczna wyłania się jako sposób na uwolnienie typowych napięć i frustracji życia w mieście, by potępić niesprawiedliwości, takie jak dyskryminacja, zanieczyszczenie środowiska, nadużycia władzy przez niektóre osoby rządowe, i stała się ważna i niezbędna część krajobrazu miejskiego.