Pliego to koncepcja z kilkoma zastosowaniami. Może to być papier, który wygina się do środka, a nawet do samego fałdu. Najczęstsze korzystanie z tego pojęcia wiąże się jednak z tymi dokumentami, które zawierają warunki przetargu, umowy lub zezwolenia administracyjnego.

Pojęcie sznurka odnosi się do luźnego arkusza (drukowanego artykułu, który niewidomi śpiewacy sprzedawali od narodzin prasy drukarskiej, i nadal istniał do XIX wieku) oraz literatury smyczkowej (gatunek literacki). Nazwa odnosi się do faktu, że złożone arkusze papieru zostały przymocowane do sznurka lub laski na wystawę przed potencjalnymi nabywcami.

Treść arkuszy sznurowych była skierowana do szerokiego grona odbiorców; jego teksty zajmowały się na przykład historią, religią lub poezją i były łatwe do czytania dla tych, którzy nie posiadali głębokiej wiedzy literackiej. Jeśli chodzi o jej przedłużenie, było to związane z tematem; mniej więcej można powiedzieć, że zwykle było to od ośmiu do trzydziestu dwóch stron.

Umiarkowane przedłużenie sznurka znalazło odzwierciedlenie w jego cenie, która była dostępna dla ogółu społeczeństwa, czego nie można powiedzieć o powieści o rycerskości, przeciwstawionej w obu aspektach. Punktem ujawnienia tych arkuszy były jarmarki i niektórzy ludzie lubili je zbierać, a następnie wiążąc je i tworząc w ten sposób tak zwane śpiewniki .

Wielu zgadza się, że estetyczna jakość sznurka, jeśli jest uważana za rodzaj literacki, nie jest dokładnie jego mocną stroną, ponieważ przedstawiała zbyt wiele sensacyjnych aspektów i obfitowała w nagrane ilustracje. Z drugiej strony, jego wartość nie była bez znaczenia z punktu widzenia społecznego: była ważnym środkiem rozpowszechniania germańskiego tekstu, Ballad przedrenesansowych, narracji o przygodach i lirycznego cancioneril.