Greckie słowo elleipsis stało się łaciną jako elipsa, co w naszym języku spowodowało elipsę . Jest to pojęcie używane w gramatyce, teorii literatury i retoryce.

A to prowadzi nas do refleksji nad ryzykiem związanym z coraz bardziej prymitywnym używaniem języka, zjawiskiem trudnym do zmierzenia w naszym społeczeństwie. System edukacji nie zachęca dzieci do niepokoju o gramatykę, ortografię i semantykę, ale nadal narzuca tę wiedzę tak, jak zawsze: siłą i na podstawie zapamiętywania. Ponieważ programy obecnie piszą dla nas, nie musimy już ćwiczyć tego, czego nauczyliśmy się w szkole, a to się pogarsza w związku z komunikatorami.

Elipsa jest świadomym pominięciem elementu dyskursu, którego nieobecność nie ma wpływu na zrozumienie właśnie dlatego, że jest kompensowana przez użycie innych zasobów, które składają się na kontekst. Jeśli zignorujemy tę teorię i użyjemy elipsy, celowo lub przypadkowo, wpłynie to na znaczenie naszej wiadomości. Ważne jest, aby pamiętać, że technologia nie jest "winowajcą" tego spadku, ale musimy nauczyć się go właściwie używać; w rzeczywistości oferuje nieocenione narzędzia korekcyjne.

Jako figura retoryczna, elipsa jest pominięciem, które stosuje się do wygenerowania określonego efektu . Wielokrotnie stosuje się elipsę, aby uniknąć powtórzeń, które, jeśli są obecne, spowodowałyby utratę przepływu i rytmu tekstu .

W świecie kina czasowe elipsy często skracają czas trwania filmu, eliminując fragmenty, które byłyby nieistotne w historii. Służą one także do umożliwienia narracji, gdy próbują odróżnić od siebie odległe zdarzenia. Czasami elipsa jest wyraźna poprzez ostrzeżenie (takie jak "Cztery lata później" lub "Dwa miesiące później" ).