Czynnikiem jest czynnik, który rozwija działania w połączeniu z innymi elementami. Tymczasem, abiotyczny jest ten, który nie ma życia, w opozycji do biotyki (która charakteryzuje żywe organizmy lub stanowi biotę).

Ten czynnik abiotyczny jest absolutnie konieczny dla naszego rozwoju i ważne jest, aby zaznaczyć, że chociaż jest uważany za "niewyczerpany", tylko jego część dociera do powierzchni naszej planety: około 1, 94 kalorii na centymetr kwadratowy energii słonecznej dociera do Ziemia co minutę, ale 0, 582 powraca w kosmos z powodu odbicia z chmury i pyłu naszej atmosfery, a 0, 388 kalorii pozostaje w warstwach atmosfery przez absorpcję.

Znaczenie światła słonecznego jako czynnika abiotycznego dla ekosystemu jest takie, że w skrócie nie byłoby życia na naszej planecie, gdyby nie było dla niego. Należy zauważyć, że Słońce dostarcza nam innych rodzajów energii, oprócz światła widzialnego, między innymi promieniowania gamma, światło ultrafioletowe, promieniowanie podczerwone (ciepło) i fale radiowe. Światło ultrafioletowe nie może być postrzegane przez ludzi, ale owady wykorzystują je do rozróżniania na przykład różnych kwiatów.

Innym z głównych czynników abiotycznych jest temperatura, której potrzebują osoby należące do grupy organizmów ektotermicznych, czyli tych, którzy nie mogą regulować temperatury własnego ciała (na przykład gady, płazy i ryby)., Z drugiej strony proces fotosyntezy wykorzystuje również część ciepła, choć niewielką.

Jak wspomniano powyżej, woda jest również podstawowym czynnikiem abiotycznym dla rozwoju żywych istot. Tak bardzo, że naukowcy twierdzą, że pochodzenie życia na naszej planecie miało miejsce właśnie w wodzie.