Wynagrodzenie, które pochodzi z łacińskiego salarĭum, jest denominacją, która jest przyznawana okresowemu wynagrodzeniu otrzymywanemu przez osobę jako wynagrodzenie za wykonaną pracę . Etymologia tej koncepcji związana jest z użyciem soli, która została użyta w starożytności.

Podczas rozmowy kwalifikacyjnej potencjalny pracodawca może zapytać swoich kandydatów "ile chcą zebrać", a jednym z najczęstszych błędów jest odpowiedź na pytanie, na ile mogą sobie pozwolić, jakie jest minimum potrzebne do uzasadnienia godzin pracy. pracy. Poza tym, że nie jest to dokładna odpowiedź, ponieważ pytanie szuka innych danych, jest wyrazem braku bezpieczeństwa i poszanowania własnych możliwości: chociaż nie zaleca się podawania przesadzonej lub trudnej do zdobycia liczby, ważne jest, aby szczerość, tak że osoba przeprowadzająca wywiad widzi, że ma przed sobą osobę, która ufa w sobie, który uważa się za wartościowego .

Poza tą pierwszą chwilą wynagrodzenie jest zwykle przedmiotem innych "problemów" przez całe życie pracownika. Jest to na przykład jeden z głównych punktów porównania między dwiema osobami i może wywoływać walki lub zazdrość, sytuacje bardzo szkodliwe dla otoczenia firmy. Chociaż kwota pobierana przez pracownika nie zawsze odzwierciedla jakość jego pracy lub poziom wiedzy, którą posiada, może być zniechęcające dla kogoś, kto odkryje, że nie otrzymuje godziwej pensji w porównaniu do wynagrodzenia jednego z jego kolegów.

Z drugiej strony, po przepracowaniu pewnego czasu w firmie, nadszedł czas, aby poprosić o podwyżkę wynagrodzenia, coś, na co nikt nie jest przygotowany. Podczas gdy niektóre osoby o nieskazitelnym poziomie poczucia własnej wartości nie mają problemu z utrzymaniem się przed pracodawcą i informacją, że nadszedł czas, aby zaoferować im więcej wynagrodzenia za swoją pracę, większość z nich poświęca wiele czasu na zastanowienie się nad sytuacją, zanim się zanurzy., a inni nawet się nie odważą.

Jednym z czynników, które sprawiają, że trudno jest prosić o podwyżkę, jest to, że wielu pracodawców wydaje się wierzyć, że płacenie swoim pracownikom jest czymś opcjonalnym, gestem hojności z ich strony, który należy docenić, jak gdyby była to przysługa. Jest to przekazywane w codziennej transakcji i powoli odżywia uczucie dyskomfortu tak typowe dla tej sytuacji.