Nawet łacinę musimy cofnąć, ponieważ w tym języku znajdujemy etymologiczne pochodzenie terminu, który będziemy teraz badać. W szczególności jest wynikiem połączenia dwóch słów: myśli, która pochodzi od czasownika pensare, które jest synonimem myślenia i abstrakcji, która pochodzi od abstractusa . Słowo, które składa się z przedrostka abs -, który jest równoważny "separacji", i słowa tractus, które można przetłumaczyć jako "rozciągnąć".

Abstrakcyjne myślenie wiąże się z możliwością dobrowolnego założenia ram psychicznych . Oznacza to możliwość zmiany, w razie potrzeby, z jednej sytuacji na drugą, rozbicia całości na części i analizowania jednocześnie różnych aspektów tej samej rzeczywistości, na przykład.

W ten sposób abstrakcyjne myślenie pozwala nam dostrzec wspólne właściwości, zaplanować i przyjąć symulacje oraz myśleć i działać symbolicznie . Te umiejętności są generalnie uszkodzone u osób cierpiących na zaburzenia psychiczne, takie jak schizofrenia .

Patologia mentalna, o której właśnie wspomnieliśmy, charakteryzuje się przede wszystkim tym, że osoba, która cierpi, ma nie tylko zmiany w zakresie percepcji, ale także w rzeczywistości.

Abstrakcyjne myślenie różni się od formalnej myśli, która opiera się na prawdziwych doświadczeniach. Jednostka rośnie, opierając się na konkretnych przedmiotach. Zaraz po ukończeniu dwunastego roku życia zaczyna zastępować przedmioty swoimi własnymi pomysłami lub koncepcjami. Dlatego można stwierdzić, że myśl formalna jest odwracalna i wewnętrzna.

Dzięki nieświadomemu procesowi nastolatek jest w stanie myśleć abstrakcyjnie, postulować hipotezy i przygotowywać doświadczenia mentalne, aby je udowodnić. Abstrakcyjne myślenie ma charakter propozycyjny, polegający na użyciu słownych zdań do wyrażania hipotez i rozumowania wraz z uzyskanymi wynikami.

Wielu jest uczonych, którzy zajęli się tematem abstrakcyjnego myślenia. Wśród nich wszystkich warto jednak zwrócić uwagę na pracę szwajcarskiego psychologa Jeana Piageta, który między innymi ustalił, że jest osiągnięty w wieku około dwunastu lat. Chwila, w której człowiek pokonał etap konkretnej myśli i jest otwarty na rozwijanie i odkrywanie abstrakcyjnych myśli.

Dla Piageta jest to moment, w którym dana osoba jest absolutnie przygotowana, zarówno w ogólności, jak iw szczególności w swoim mózgu, do formułowania wszelkiego rodzaju abstrakcyjnych myśli.

Należy zauważyć, że język jest środkiem, dzięki któremu można myśleć o reprezentacjach rzeczywistych obiektów. Abstrakcyjne myślenie opiera się na schematach formalnych, które są jednostkami myśli, przez które reprezentowana jest wiedza. Schematy pozwalają przewidywać i umożliwiają podmiotowi dostosowanie się do wymagań środowiska i integrację nowych informacji.

Podsumowując, możemy ustalić, że dla tego wszystkiego abstrakcyjne myślenie jest fundamentalne dla każdej istoty ludzkiej, ponieważ ma zdolność wnioskowania, ekstrapolowania tego, czego nauczyliśmy się w jakiejkolwiek innej sytuacji, porównywania lub wyciągania wniosków.