Grecki termin skéllein, który można przetłumaczyć jako "suchy", stał się szkieletem . Łaciński naukowy przybył jako szkielet, skąd pochodzi szkielet .

To przez szkielet, że różne główne wydarzenia spotykają się, artykułując, aby nadać sens historii, choć bez zagłębiania się w szczegóły. Jeśli ta baza zostanie pomyślnie osiągnięta, można przystąpić do ubierania jej wszystkimi pożądanymi informacjami, aby uzyskać bogatszy i bardziej kolorowy wynik; jeśli jednak szkielet nie jest spójny, późniejsze wysiłki nie mają znaczenia.

W dziedzinie animacji trójwymiarowej koncepcja szkieletu służy również do koordynowania różnych ruchów modeli. Ważne jest, aby zauważyć, że szkielet trójwymiarowego charakteru nie jest tak złożony jak żywa istota; w rzeczywistości nie udaje, że jest, skoro jego funkcja jest inna: nie służy do utrzymywania swojej skóry, lecz po prostu do manipulowania jej częściami i łatwiejszego rejestrowania pozy jej animacji.

Jeśli szkielety nie byłyby wykorzystywane w dziedzinie animacji komputerowej, wówczas konieczne byłoby ręczne manipulowanie wierzchołkami, co jest praktycznie niemożliwe z uwagi na złożoność dzisiejszych trójwymiarowych modeli. Jednak kości nie są konieczne we wszystkich przypadkach: jeśli po prostu chcemy przesunąć sztywny i nieożywiony obiekt wokół sceny, możemy bez nich obejść się.

Krótko mówiąc, szkielet trójwymiarowej postaci służy tak, że każda z jej kości składa się z kilku wierzchołków, dzięki czemu można je przesuwać po prostu przesuwając kość. Ponadto, dzięki właściwościom takim jak hierarchia, szkielet definiuje się tak, że modyfikacje nie zmieniają jego podstawowej formy poza życzenia projektanta.