Grecki termin ( dēmiourgós ), który można przetłumaczyć jako "twórca", wywodzi się w naszym języku z demiurga . To jest to, co w różnych nurtach filozoficznych nazywane jest boskością lub istotą, która stworzyła lub promowała wszechświat .

Oprócz znaczenia, jakie demiurg miał dla Platona w jego idealistycznej filozofii, jako twórcy i autorce świata i wszechświata, zajmuje on również fundamentalne miejsce w mistyce neoplatonizmu. Nazwa ta odnosi się do rewitalizacji doktryny filozoficznej opracowanej przez zwolenników Platona od początku pierwszego wieku pne. C., która miała miejsce około trzeciego wieku i trwała ponad dwieście lat.

W poprzednich paragrafach wymieniono dwa terminy, które służą opisaniu natury demiurga: jest to "twórczy" byt, "twórca" materii . Do tej definicji można dodać dwie inne koncepcje: demiurg jest również "najwyższym rzemieślnikiem" i "mistrzem".

Timaeus to dialog, który Platon napisał około 360 roku. C., przed Atlantis i Critias, i jest uważany za tego, który najbardziej wpłynął na filozofię i nauki, które pojawiły się później. W jego linii możemy dostrzec szczególną wizję o pochodzeniu wszechświata, strukturze materii i naturze człowieka, ponieważ filozof koncentruje się na problemie kosmogonicznym, fizycznym i antropologicznym.

Według Platona, kiedy narodził się wszechświat, istniały tylko następujące elementy: chaos i materia bez formy; pomysły, które możemy opisać jako "doskonałe"; bóstwo, które nazywamy demiurgiem ; przestrzeń Filozof zauważa, że ​​demiurg odczuł współczucie dla tej materii i skopiował zawarte w nich idee, dzięki czemu uzyskał przedmioty, które są częścią rzeczywistości, którą znamy. Poprzez to wyjaśnienie uzasadnia podział świata pomysłów na rzeczywisty, wspomniany powyżej.