Aby zrozumieć, czym jest gładka retikulum endoplazmatyczna, możemy rozłożyć ekspresję i przeanalizować każde słowo . Siatka to krata lub zbiór różnych nitek. Z drugiej strony, endoplazmatyczność lub endoplazmatyczność jest związana z endoplazmą (pewną częścią protoplazmy, czyli żywego materiału, który mieści komórkę). W końcu gładka jest ta, która nie ma zmarszczek ani fałd.

Dlatego gładka retikulum endoplazmatyczna jest serią kanalików i przewodów, które znajdują się w komórce . Rurki te są ze sobą połączone, aby umożliwić ruch pewnych substancji i rozwinąć różne funkcje komórkowe.

Istnieją dwa rodzaje retikulum endoplazmatycznego: w gładkiej retikulum endoplazmatycznym brakuje rybosomów, które są połączone z błonami komórki, w przeciwieństwie do szorstkiej retikulum endoplazmatycznego . Właśnie dlatego gładka retikulum endoplazmatyczna jest kontynuowana w szorstkiej retikulum endoplazmatycznym.

Zwykle gładka retikulum endoplazmatyczna jest zmniejszona w komórkach. Jednak te organelle są obfite w hepatocytach, w komórkach, które są odpowiedzialne za wydzielanie hormonów steroidowych oraz w komórkach mięśni prążkowanych.

Gładka retikulum endoplazmatyczna znaleziona w niektórych komórkach jest znana jako retikulum sarkoplazmatyczne, ponieważ przyjmuje wyspecjalizowaną postać, która pozwala jej przechowywać wapń .

Istotne znaczenie mają procesy komórkowe, w których uczestniczy gładka siateczka śródplazmatyczna. Zobaczmy poniżej ich podsumowanie.

Synteza lipidów

Wiele lipidów niezbędnych do wytworzenia nowych błon komórek, w tym cholesterolu i glicerofosfolipidów, powstaje w błonach gładkiej retikulum endoplazmatycznego. Jeśli chodzi o syntezę sfingolipidów (złożonych lipidów pochodzących z nienasyconego aminoalkoholu), chociaż w większości odbywa się to w aparacie Golgiego, synteza ceramidu występuje w retikulum.

Ważne jest, aby pamiętać, że tylko część syntezy lipidów jest przeprowadzana na błonach retikulum; na przykład kwasów tłuszczowych zaczyna się w cytozolu (znany również jako matryca cytoplazmatyczna lub hialoplazma, jest galaretowatym roztworem o dużej zawartości wody), a następnie są one pobierane do retikulum w celu przekształcenia w glicerofosfolipidy.

Detoksyfikacja i glikogenoliza

Przez detoksyfikację rozumie się proces, w którym możliwa jest przemiana etanolu lub barbituranów (wśród innych leków i metabolitów) w związki rozpuszczalne w wodzie, które mogą następnie tworzyć część moczu. Proces ten odbywa się głównie w wątrobie . Z drugiej strony, glikogenoliza polega na rozkładaniu glikogenu (rezerwy energii polisacharydu) w celu pobudzenia uwalniania glukozy.

Odfosforylowanie glukozo-6-fosforanu

Jest rzeczą normalną, że glukoza jest przechowywana w wątrobie w postaci glikogenu. Poprzez działanie hormonów insuliny i glukagonu wątroba odgrywa podstawową rolę w dostarczaniu glukozy do krwi . Glikogen ulega degradacji, a zatem pojawia się glukozo-6-fosforan, który nie może przeniknąć przez błony, dlatego też nie może opuścić komórek. Tę pozostałość usuwa się za pomocą glukozo-6-fosfatazy, białka, które jest częścią gładkiej retikulum endoplazmatycznego wątroby, tak, że glukoza opuszcza komórkę.

Wewnątrzkomórkowy zbiornik wapnia

W komórkach mięśni gładka retikulum endoplazmatyczne jest znane jako retikulum sarkoplazmatyczne i działa jako depozyt jonów wapnia. Kiedy impuls nerwowy dociera do neuronu ruchowego, uwalniana jest acetylocholina, co prowadzi do depolaryzacji błony i w konsekwencji uwalnianie jonów wapnia zarezerwowanych w siateczce jest kierowane do cytozolu, który aktywuje skurcz mięśni .