Od łacińskiego simbŏlum symbol reprezentuje ideę, której cechy są powiązane z konwencją społeczną i arbitralną. Cechy te odróżniają ją od ikony (która zastępuje obiekt podobieństwem) i indeksu (który zastępuje przez przyczynowość).

W języku arabskim znajduje się jednak pochodzenie etymologiczne słowa chemicznego. Bardziej konkretnie pochodzi od słowa kimiyá, które było używane do odniesienia się do kamienia filozoficznego. Ustanawia to, że ten sam rdzeń jest źródłem powstania alchemii.

Z drugiej strony, chemia analizuje materię, bada jej cechy, strukturę i skład. Zmiany opracowane przez materiał podczas tak zwanych reakcji chemicznych są również częścią jego przedmiotu badań.

Symbol chemiczny jest skróconym znakiem, który pozwala rozpoznać związek lub pierwiastek chemiczny, bez potrzeby używania jego pełnej nazwy. Na przykład: symbol chemiczny dla tlenu to O, symbol chemiczny dla wodoru to H, a symbol chemiczny dla węgla to C.

Wiele symboli chemicznych pochodzi z greckich liter odpowiadających nazwie elementu po łacinie. Inne pochodzą od nazwy w języku francuskim, angielskim, rosyjskim lub niemieckim. Litera, która inicjuje symbol chemiczny, jest określona wielką literą, natomiast druga litera (w jakich przypadkach jest używana) jest wprowadzana małymi literami.

Wśród symboli chemicznych, które mają więcej niż jedną literę, pojawiają się m.in. Am ( amerykanie ), Ba ( bar ), Cd ( kadm ), Fr ( francium ), Hf ( hafn ) i Os ( osm ).

Jednak nie wolno nam zapominać, że używanie symboli do reprezentowania różnych elementów i składników chemii było już działaniem, które miało miejsce w starożytności. Czas, w którym to samo zadanie było również używane do identyfikacji produktów używanych w wyżej wspomnianej alchemii.

Tak więc, na przykład, znajdujemy fakt, że starożytni Egipcjanie, jak francuski badacz Berthelot znany w XIX wieku, pozostawili zapis swoich symboli we wspomnianych wyżej hieroglifach. W ten sposób mogą odkryć w tych dokumentach graficzne reprezentacje, które identyfikują takie elementy, jak złoto, żelazo, srebro lub miedź. W szczególności były one reprezentowane odpowiednio przez Słońce, planetę Mars, Księżyc lub Planetę Wenus.

Aluminium, arsen, beryl, węgiel, wapń, kobalt lub wodór są innymi pierwiastkami chemicznymi, które Egipcjanie, a także Grecy, reprezentowali w swoich dokumentach za pomocą różnych symboli. I to właśnie zostało zademonstrowane przez różnych naukowców i historyków, którzy w ostatnich stuleciach poświęcili się dogłębnej analizie tych, którzy byli cytowani. Pomiędzy uczniami w tej sprawie konieczne jest podkreślenie angielskiego Johna Daltona.

Zwykle symbol reprezentuje atom pierwiastka, chociaż gdy atom ma stałą masę, symbole reprezentują masę molową pierwiastka ( mol ). Oprócz swojej funkcji w skrócie, symbole chemiczne są używane w równaniach i formułach, aby wspomnieć o stałej względnej ilości elementu.