Barwienie to proces i wynik barwienia (nadawania koloru rzeczom). Koncepcja wywodzi się od łacińskiego słowa tinctĭo.

Rodzaj analizy pożądany dla każdego przypadku w szczególności ma wpływ na etapy konieczne do przeprowadzenia barwienia in vitro, a są to trzy: utrwalanie, które polega na modyfikowaniu właściwości fizykochemicznych białek tkanki lub komórki w celu zachowania maksymalna jego forma; permeabilizacja, w celu rozpuszczenia błony komórkowej, aby barwnik mógł w nią przeniknąć; zespół, który dąży do zwiększenia odporności próbki, aby nie została zniszczona lub straciła swoją oryginalną strukturę podczas całego procesu.

Istnieje również koncepcja contratinción, która odnosi się do zastosowania drugiej bejcy do określonego preparatu, aby uwidocznić te części, które nie mogły być poplamione pierwszym. Z drugiej strony, barwienie może być pośrednie lub bezpośrednie w zależności od oddziaływania barwnika z tkanką .

Jedną z najlepiej znanych plam jest barwienie metodą Grama opracowaną przez Christiana Grama, która umożliwia wizualizację bakterii w próbkach klinicznych. Bakterie, które reagują zmieniając kolor na fioletowy, są nazywane bakteriami Gram-dodatnimi, podczas gdy te, które zmieniają kolor różowy, określa się jako bakterie Gram-ujemne .

Plamy Wrighta, plamy hematoksylina-eozyna i srebrne plamy to inne rodzaje plamienia, które można zastosować.

Wracając do terminu contratinción, możemy zaobserwować przykład tej techniki, gdy stosuje się fioletowe kryształy (grupa związków, które są zwykle używane jako barwniki i wskaźniki pH i która jest również nazywana fioletem goryczkowym lub fioletem metylowym ) do próbki bakterii dla barwienie metodą Grama, ponieważ tylko plamy Gram-dodatnie; z tego powodu staje się konieczne zastosowanie safraniny, która wpływa na wszystkie komórki, a zatem pozwala zidentyfikować gram ujemny.