Koncepcja nagłówka jest używana na różne sposoby. Albo w swojej kobiecej (głowie), albo męskiej (głowie), może odnosić się do mebla, który znajduje się w obszarze łóżka, w którym umieszczone są poduszki .

Ten zagłówek może mieć estetyczny cel lub być stosowany do ochrony ściany przed plamami spowodowanymi otarciem. Na przykład: "Chciałbym mieć duże podwójne łóżko z zagłówkiem", "Kupiłem drewniany zagłówek, aby ukryć brudną farbę na ścianie", "Kiedy próbowałem zapalić światło, uderzyłem się ręką w zagłówek" .

Stoły prostokątne mają również nagłówki, które są dwoma mniejszymi końcami. Jeśli zwracamy uwagę na problemy protokolarne, w tych dwóch punktach powinny zasiadać najważniejsze osoby w grupie, te, które znajdują się na najwyższych pozycjach w hierarchii . W tradycyjnej rodzinie, na przykład, matka i ojciec muszą zajmować te miejsca, podczas gdy w firmie są przydzielani do menedżerów i dyrektorów.

W dziedzinie architektury część budynku religijnego, który jest przeciwieństwem imafrontu (fasady), nazywana jest głową. Zwykle głowa jest skierowana na wschód i zwykle mieści ołtarz. Styl nagłówka zmienia się jednak w zależności od czasu.

Idea nagłówka pojawia się również w dziedzinie telekomunikacji i technologii informacyjnej . W systemie telewizji kablowej stacja czołowa jest obiektem, który odbiera sygnały do ​​przetwarzania, a następnie dystrybuuje je za pośrednictwem kabla.

Z drugiej strony nagłówek lub nagłówek stanowią informacje uzupełniające umieszczone na początku bloku danych, które wskazują, w jaki sposób dane dane mają być traktowane.

Istnieje również termin plik nagłówkowy (z jego odmianami, takimi jak plik nagłówkowy lub inkluzja, wszystkie pochodzą z pliku nagłówkowego angielskiej koncepcji), który odnosi się do pliku, który kompilator musi automatycznie uwzględnić podczas przetwarzania innego, zgodnie ze wskazaniami twórcy. Językami programowania, w których ta praktyka jest używana, są między innymi C i C ++.

Ogólnie, plik nagłówkowy składa się z bezpośredniej deklaracji pewnych identyfikatorów, takich jak zmienne, klasy i podprogramy. Gdy programista musi zadeklarować standardowy identyfikator w kilku plikach kodowych, może umieścić je w pliku nagłówkowym, a następnie dołączyć go, gdy jest to konieczne. Deklaracja standardowych funkcji w bibliotekach C i C ++ jest zwykle wykonywana w plikach nagłówkowych.

Jedną z zalet używania plików nagłówkowych jest to, że przyczynia się do podziału programów na małe części, które można zorganizować i wykorzystać ponownie z dużą wygodą, zamiast używać pojedynczego pliku o znacznym rozszerzeniu. Obecnie ta praktyka jest najczęstsza, więc nie jest taktyką, która jest tylko najbardziej wyszkolona, ​​ale podstawowym aspektem programowania w niektórych językach.

Oczywiście, podobnie jak wszystko, pliki nagłówkowe mają swoje wady. Na przykład zmuszają programistę do wprowadzania zmian w dwóch różnych miejscach za każdym razem, gdy chcą zmodyfikować definicję (coś, co dzieje się, gdy dodają lub usuwają parametry, między innymi). Niektóre języki, takie jak Java, zastępują pliki nagłówkowe schematami nazw, chociaż jedną z negatywnych konsekwencji jest zwiększenie wymaganego miejsca i czasu wykonania.

W administracyjnej lub politycznej organizacji danego terytorium, ostatecznie, miasto, które działa jako stolica regionu, mieszczącego instytucje rządowe, jest zwane głową. Mówi się także, że jest głównym ośrodkiem miejskim danego obszaru.