Wywłaszczenie jest działaniem i skutkiem wywłaszczenia . Czasownik ten odnosi się do zachowania wypracowanego przez administrację publiczną w celu pozbawienia osoby własności dobra (takiego jak dom, firma lub fabryka) lub prawa w zamian za odszkodowanie .

Wywłaszczenie odbywa się pod pretekstem interesu społecznego lub użyteczności publicznej, co ogólnie oznacza, że ​​jest to zgodne z prawem . Nie eliminuje to jednak możliwości, że władze dopuszczają się nadużyć w tego typu procesach.

Poprzez wywłaszczenie własność nieruchomości przechodzi od prywatnego właściciela do państwa . Przeniesienie jest przymusowe : dana osoba nie występuje jako sprzedawca, ale państwo nakazuje wywłaszczenie i ustanawia warunki.

Najbardziej rozpowszechniona forma wywłaszczenia oznacza godziwą rekompensatę dla wywłaszczonego podmiotu. Przykład wywłaszczenia ma miejsce, gdy państwo postanawia zbudować autostradę i musi rozebrać domy na swój układ: w takim przypadku musi nabyć wspomniane domy bez możliwości odmowy ich właścicieli (gdyby tak było, uniemożliwiłoby to budowę drogi). Aby rozwiązać problem, władze uciekają się do wywłaszczenia.

Przy innych okazjach wywłaszczenie odbywa się w sposób bardziej gwałtowny lub kompulsywny i ma uzasadnienia ideologiczne lub polityczne. Rewolucja kubańska na przykład wywłaszczyła majątek obywateli amerykańskich na Kubie w latach 60. i zerwała stosunki ze Stanami Zjednoczonymi. Należy zauważyć, że ograniczenia i zakres wywłaszczenia zależą od ustawodawstwa każdego narodu .

Ekspropriacja ropy naftowej

Jest znany jako wywóz ropy naftowej do jednego z najważniejszych wydarzeń w historii Meksyku w 19 wieku. W 1938 r. Generał Lázaro Cárdenas, ówczesny prezydent Republiki, wezwał media, zwłaszcza radio i prasę, do upublicznienia swojej decyzji o legalnym przejęciu ropy, która do tej pory była eksploatowana przez niektóre zagraniczne firmy.,

Olej z ponad piętnastu firm, w tym El Águila i Mexican Petroleum Company z Kalifornii, należałby do Meksyku. Warto wspomnieć, że niektóre z tych spółek naftowych stały się ważnymi korporacjami o zasięgu międzynarodowym.

Istnieją dwa kamienie milowe, które były bezpośrednio związane z wywłaszczeniem ropy naftowej: polityka na korzyść pracowników i założenie Petromexu (spółki publicznej zajmującej się eksploatacją gazu ziemnego i ropy naftowej oraz innych zasobów energetycznych). W 1924 r. Walka o to, by El Águila podpisał umowę o pracę z robotnikami, zakończyła się po licznych udrękach.

Dziesięć lat później, ustanowienie Unii Pracowników Naftowych zapewniało limit 40 godzin tygodniowo na godziny pracy, a także pełne pokrycie płac w przypadku problemów zdrowotnych. Środki te miały na celu wyeliminowanie różnic w wielu zbiorowych umowach podpisanych przez firmy i znacznie poprawiły warunki pracy pracowników.

Była to żmudna walka, zdobiona strajkami i żądaniami, groźbami i użyciem siły, które spowodowały nieunikniony niedobór ropy w Meksyku. Jednak prezydent współodczuwał z pracownikami. W lipcu 1937 r. Komisja ekspertów poświęciła się zbadaniu sytuacji finansowej pozwanych przedsiębiorstw i doszła do wniosku, że zarabiają wystarczająco dużo, aby zaspokoić potrzeby pracowników bez żadnych problemów.

Z uwagi na brak reakcji, doszło do nowego strajku, co doprowadziło do wniosku o ochronę ze strony spółek naftowych, czego Sąd Najwyższy odmówił. To był punkt, w którym firmy zbuntowały się; następnie sędzia wyznaczył termin spłaty zadłużenia wobec pracowników. Rzekoma bezczelność firm podczas spotkań z samym prezydentem była jednym z decydujących czynników dla kraju, aby wreszcie przejąć kontrolę nad jego bogactwem naftowym.