Jest znany jako kąt dla figury geometrii, która składa się z dwóch promieni, które mają ten sam wierzchołek co pochodzenie. Natomiast Convexus jest przymiotnikiem, który kwalifikuje to, co jest zakrzywione na zewnątrz.

Innymi słowy, powierzchnia wypukła to taka, która z punktu widzenia obserwatora przedstawia bardziej wyraźną krzywą w środku niż na bokach, to znaczy, że jej punkt centralny jest bliżej obserwatora niż krawędzi. Wyraźnym przykładem, w którym te cechy są cenione, jest lustro wypukłe, szeroko stosowane w celu poprawy widoczności określonych obszarów, zazwyczaj w pobliżu rogu, takich jak wyjście z parkingu, a nawet w samochodach, po stronie pasażera,

Wypukły kąt tych lusterek jest idealny do poszerzenia pola widzenia osoby, ponieważ zewnętrzna krzywa przechwytuje obrazy niemożliwe do postrzegania z tego samego punktu przez ludzkie oko. Ze względu na swój kształt zniekształcenie staje się nieuniknione, ale nie przeszkadza to w jego użyteczności ani nie powoduje żadnego ryzyka, o ile użytkownik wie, jak go właściwie używać i rozumie wizualne " efekty ", które mogą powodować, takie jak zmiana odległości obiektów (Osoby znajdujące się blisko centrum wydają się być bliżej niż inne).

Idea kątów wypukłych pojawia się, gdy w tej samej płaszczyźnie występują dwa promienie, które dzielą wierzchołek początkowy i które nie są wyrównane lub zbieżne. Promienie te tworzą dwa kąty: jeden jest kątem wypukłym, a pozostały jest kątem wklęsłym.

Kąt wypukłości jest tym, który ma mniejszą amplitudę, mierząc więcej niż 0 °, ale mniej niż 180 ° . Natomiast kąt wklęsły jest najszerszy, z amplitudą większą niż 180 ° i mniejszą niż 360 °.

Jeśli przyjmiemy definicję wypukłego przymiotnika i przeanalizujemy komplementarną zależność między wypukłym a wklęsłym kątem, możemy zrozumieć, że w pewnym sensie punkt widzenia używany do ich badania jest po stronie wypukłej, tak jak musi to nastąpić w Prawdziwe życie, gdy doceniamy lustro o takim typie krzywizny.

W ten sam sposób, wklęsły kąt, który uzupełnia wypukłe, musi być obserwowany tak, aby promienie były zamknięte w naszym kierunku, jakby były dwoma ramionami, które próbują nas owinąć.

Definicje te ujawniają, że kąty wypukłe są mniejsze niż kąty płaskie (180 °) i kąty perigonalne lub całkowite (360 °). Zamiast tego są one większe od zerowych kątów (0 °). Po tej analizie kątów według ich pomiaru można powiedzieć, że kątami wypukłości mogą być kąty ostre (o kącie większym niż 0 ° i mniejszym niż 90 °), kącie proste (90 °), a nawet kąty rozwarte (więcej niż 90 °) i mniej niż 180 °).

W tym kontekście są tacy, którzy upraszczają koncepcje, utrzymując, że kąty mniejsze niż 180 ° są kątami wypukłości, natomiast kąty większe niż 180 ° są kątami wklęsłymi.

Ograniczenie stopni przedstawione przez każdy z tych dwóch rodzajów kątów jest łatwe do zrozumienia, jeśli dodamy trochę informacji . Najpierw zacznijmy od kąta wklęsłego, który musi być większy niż 180 ° (ponieważ w tym przypadku mówimy o płaskim kącie ) i mniej niż 360 ° (ponieważ wypukłość musi wynosić co najmniej 1 ° i, w każdym razie, kąty 360 ° nazywane są pełnymi ).

W odniesieniu do kąta wypukłego nie może osiągnąć 180 °, aby nie stać się gładkim, ani nie przezwyciężyć tego pomiaru, ponieważ z perspektywy obserwatora nie byłoby możliwe odróżnienie części, która przekracza 179 ° od odpowiedniego kąta wklęsłego.

Natomiast wielokąt, którego kąty wewnętrzne są mniejsze niż 180 °, nazywany jest wielokątem wypukłym .