Pojęcie narodu pochodzi od łacińskiego słowa nātio, które z kolei pochodzi od nāscor (pojęcie, które po hiszpańsku oznacza "narodzić się" ). To łacińskie słowo jest używane jako synonim "narodziny" i "ludzie", ale używane jest również w odniesieniu do "gatunku" i "klasy" .

W tym sensie musimy stwierdzić, że używając terminu "naród" możemy odnosić się zarówno do terytorium danego kraju, jak i do jego sąsiadów, którzy są pod ochroną tego samego systemu rządów.

Trzeba także podkreślić, że znaczenie, jakie dziś daje rzeczownikowi, ma swój początek w XVIII wieku, ponieważ właśnie wtedy następuje ostateczne przejście Starego Reżimu do tego, co jest współczesną erą. I do tego prace prowadzone przez znanych ilustratorów przyczyniają się w sposób solidny i konsekwentny.

W ten sposób przykład, który może posłużyć do wyrażenia tego, co jest określone, jest następujący: "Hiszpania jest narodem, który w tej chwili korzysta z monarchii parlamentarnej, w której demokracja jest podstawą". Modlitwa, na którą możemy również dodać: "Javier powiedział, że był bardzo dumny z narodu, do którego należy".

Pojęcie narodu ma obecnie dwie reprezentacje: tę, która jest podchodzona z perspektywy politycznej, która opiera się na prawnych i politycznych kryteriach i mówi o suwerenności, która panuje w danym państwie, i innym, które opisuje naród typu kulturowego, społeczno-ideologiczne pojęcie bardziej niejednoznacznego ducha i większej subiektywności, które opisuje ludzką grupę, w której wspólne są pewne wspólne aspekty kulturowe . W każdym razie w języku potocznym słowo "naród" jest używane jako synonim kraju, terytorium, ludzi i państwa .

Ważne jest, aby pamiętać, że kulturowa koncepcja narodu wskazuje, że jej członkowie są świadomi, że są częścią ciała etyczno-politycznego innego niż inne, ponieważ mają między innymi takie cechy ( pochodzenie etniczne, język, religia, tradycja lub wspólna historia ).

Poczynając od wspomnianych argumentów, na przykład, możemy pokazać, jak wszystko to znajduje odzwierciedlenie w znakach tożsamości kraju takiego jak Hiszpania. Tak więc jego obywatele mają kastylijski jako język urzędowy ustanowiony w Konstytucji, że każdy ma obowiązek znać i prawo do używania.

W tym sensie pojęcie nacjonalizmu jest bardzo powiązane. Tym, co jest zdefiniowane, między innymi znaczeniami, jest tendencja politycznego i ideologicznego charakteru do stwierdzenia, że ​​określone terytorium jest jedynym, które musi być akceptowane jako odniesienie do tożsamości. Jednak w ramach tej uogólnionej definicji mogą one obejmować wiele rodzajów nacjonalizmu, takich jak integratory i wirówki lub dezintegratory.

Kiedy państwo jest rozpoznawane w konkretny sposób jako dom szczególnego narodu kulturowego, mówi się o istnieniu państwa narodowego . Są państwa, które pomimo sporów i sprzeczności, jakie wynikają z tej definicji, próbują legitymizować się w ten sposób.

Istnieją także narody kulturowe, które próbują zdefiniować siebie tylko ze względu na pochodzenie etniczne lub rasę. Fakt ten powoduje, że istnieje wiele narodów pozbawionych własnego terytorium, takich jak naród cygański, co pokazuje, że nie zawsze naród kulturowy tworzy państwo niezależne i że nie jest to w każdym razie rozumiane jako część narodu kulturowego. Są nawet narody, które z biegiem lat zdołały stworzyć własne państwo, tak jak w przypadku narodu żydowskiego, który stanowił naród kulturowy bez własnego państwa aż do 1948 roku .