Słownik Royal Spanish Academy ( RAE ) definiuje iluminizm jako szkołę lub metodę oświecenia . Taką doktrynę śledzą członkowie ruchu religijnego z XVI wieku lub członkowie sekty w XVIII wieku .

W pierwszym przypadku wyznawcy Oświecenia byli znani jako oświeceni . Ludzie ci uważali, że przez modlitwę i podporządkowanie się Bogu osiągnęli stan doskonałości, który pozwolił im pozostać wolnymi od grzechów, mimo że nie czynił dobrych uczynków ani nie praktykował sakramentów.

Ten rodzaj iluminizmu pojawił się na terytorium Hiszpanii i został uznany za heretycki. Oświeceni utrzymywali, że nie mają własnej woli, ale Bóg kierował ich zachowaniem, dlatego nie mogli grzeszyć. Będąc bezpośrednio prowadzeni przez Boga, odrzucali religijne dogmaty i Kościół .

Oświecenie można również powiązać z tajnym społeczeństwem, które w XVIII wieku promowało system moralny, który był przeciwny do tego obowiązującego w tym czasie. Ci oświeceni starali się doskonalić świat .

Oświecenie jest często związane z Oświeceniem : ruch, który dążył do narzucenia przewagi rozumu i wiedzy jako motor postępu. Został opracowany w XVIII wieku, znany z tego powodu jako Siglo de las Luces .

Według adeptów oświecenia wiedza była niezbędnym narzędziem do budowania lepszych społeczeństw, w których nie było tyranii i ignorancji.

"Dialektyka oświecenia" lub "Dialektyka oświecenia" to wreszcie dzieło opublikowane w 1944 roku przez Maxa Horkheimera i Theodora Adorno . W nim autorzy analizują faszyzm i kulturę masową oraz zastanawiają się nad rozumem w odniesieniu do systemu społecznego.