Singular to pojęcie, które pochodzi od singulāris, terminu z języka łacińskiego. Jako przymiotnik może być używany do opisania tego, co jest rzadkie, anormalne lub zaskakujące .

Chociaż w codziennej mowie przyjmują zdania takie jak "muszę kupić wodę" lub "to są moje jedyne przyjemności", w rzeczywistości jest to niedokładny i zbyt zwięzły sposób komunikowania pewnych idei ; w tych szczególnych przypadkach "woda" prawdopodobnie odnosi się do "butelki wody", podczas gdy "przyjemności" są w rzeczywistości "czynnościami" lub "sytuacjami", które generują przyjemność emitenta.

W języku hiszpańskim kojarzymy ideę liczby mnogiej ze słowami kończącymi się na "s", dla których przyjmujemy, że pozostałe rzeczowniki są pojedyncze. Po zdefiniowaniu pojęcia rzeczownika zbiorowego i niepoliczalnego, rzecz jasna, zasada ta nie jest bardzo wiarygodna.

Z drugiej strony, przywiązanie do idei, że finał "s" wskazuje na obecność liczby mnogiej, może przynieść efekt przeciwny do zamierzonego, gdy studiuje się inne języki, w których reguły są różne. Na przykład w języku angielskim mamy przykłady słów, w których liczba pojedyncza i liczba mnoga są napisane dokładnie tak samo, coś, co dzieje się z "rybami" (ryba lub ryba) i "owcami" (owcami lub owcami). Istnieje również przypadek słowa "dzieci" (dzieci), które jest liczbą mnogą słowa "dziecko".

Jakby różnica ta nie była wystarczająco imponująca dla osób posługujących się językiem hiszpańskim, istnieją pewne języki, w których rzeczownik nie może być sklasyfikowany według liczby, ponieważ nie uwzględnia tej idei w swoim znaczeniu; tak jest w przypadku Japończyków, gdzie kontekst jest zawsze konieczny, aby wiedzieć, o ilu obiektach lub przedmiotach mówi się, lub przynajmniej jeśli jest to jeden lub kilka.