Gaucho to termin używany w Argentynie, Urugwaju i południowej Brazylii do określenia typu rolnika . Gauchos są bardzo wykwalifikowanymi jeźdźcami, którzy poświęcają się pracy na obszarach wiejskich.

Chociaż dzisiaj używa się go w odniesieniu do pracowników gospodarstw agro-hodowlanych, początki gauchów żyły bardzo różnie. Byli koczowniczymi jednostkami, zwykle samotnymi, którzy zarabiali na życie, pomagając przy opiece nad bydłem i zarabiając zamiast miejsca do spania, jedzenia i trochę pieniędzy.

Etymologia słowa ma bardzo różne korzenie, chociaż większość badaczy zgadza się, że prawdopodobnie wywodzi się to z keczua, które oznacza sierota lub włóczęga. Jednak w Brazylii uważa się, że ma on swoje źródło w pojęciu "gauderio", w ten sposób nazywano włóczęgów, którzy żyli w ogromnych przestrzeniach wiejskich Rio Grande do Sul. Być może termin ten jest połączeniem obu pojęć wraz z innymi terminami związanymi z życiem tych konkretnych postaci z Ameryki Łacińskiej.

Ten sposób nazywania robotników wiejskich rozciągał się jednak głównie w XVIII i XIX wieku, szczególnie dzięki literaturze, która zaczęła pojawiać się w postaciach, które występują w różnych historiach. To była era, w której wyłoniła się również literatura Gaucho, której głównym elementem była próżność tego rodzaju życia i tych ludzi.

Powstanie nowoczesności: zajęcie ziemi w rękach wielkich właścicieli ziemskich, a przede wszystkim wynalezienie płotów w celu ograniczenia terytoriów i uporządkowanie bydła w tym samym miejscu, doprowadziło do zniknięcia właściwego gaucho . I od XX wieku ludzie, którzy bronili wartości starych gauchów, ale nie mieli wolności, nazywani byli tym światem; że zostali zatrudnieni na polu, w którym miała miejsce znaczna część (jeśli nie całość) ich życia. Nomadyzm pozostał po sobie, a wraz z nim prawdziwa tożsamość gaucho: być wolnym. Dziś gaucho nazywa się tym, który nosi stroje starożytnych koczowników; odzież uważana za tradycyjną i głęboko zakorzeniona w nacjonalizmie krajów takich jak Argentyna i Urugwaj.

Podstawowymi uzupełnieniami sukienki gauchos były: buty colta, chiripy, beretu lub bandy, boleadoras, łuk, gitara i nieunikniony kumpel . Gauchowie byli także świetnymi płatnikami, zdolnymi do improwizowania recytowanych wraz z gitarą. W rzeczywistości spotykali się w sklepach spożywczych, gdzie tańczyli, śpiewali, pili wino i grali sztuczki lub taba.

Historia jest pisana przez tych, którzy wygrywają, nawet jeśli wszyscy tracą. Tak jest w przypadku najważniejszego miejsca, jakie te postacie zajmują w historii krajów Ameryki Łacińskiej. Wielu gauchów miało przeważającą rolę w walkach o niepodległość tych narodów lub w konfliktach cywilnych w regionie.

Niektórzy z własnej decyzji i inni (ogromna większość), ponieważ zostali zmuszeni przez rząd dnia, walczyli w wojnach, które ich nawet nie reprezentowały. A ci, którzy nie zaakceptowali "służyć sprawie", byli prześladowani i, jeśli to konieczne, zabijani. Wielu z nich musiało walczyć ze społecznościami tubylczymi, których szanowali, o ile nie stracili życia i skazali na samotność i absolutny smutek. I po tym, jak zrobili tak wiele dla tej "wolności" i dla tej małej koniecznej wojny, zostali porzuceni na dobre szczęście: zmęczeni, obolali i absolutnie nieszczęśliwi.

Na koniec warto wspomnieć, że niektórzy autorzy, tacy jak José Hernández, Ricardo Güiraldes, Leopoldo Lugones i Victoria Ocampo, stworzyli różne postacie gaucho, które stały się prawdziwymi ikonami dla miłośników ich kultury. Do najbardziej znanych fikcyjnych postaci gaucho należą Martín Fierro (stworzony przez José Hernández ) i "Don Segundo Sombra" (autor: Ricardo Güiraldes) .