Termin subkultura nie jest częścią słownika Royal Spanish Academy . Pojęcie to jest jednak bardzo powszechne w socjologii i antropologii . Pojęcie to jest używane do określania grupy ludzi, których zachowania i przekonania różnią się od tych, które dominują w swojej społeczności .

Można powiedzieć, że subkultura jest zróżnicowaną grupą w kulturze . Jego członkowie mogą się spotykać z różnych powodów, takich jak wiek, pochodzenie etniczne, tożsamość seksualna, gusta muzyczne czy estetyka.

Zazwyczaj subkultura definiuje się w opozycji do dominującej kultury . Są jednak chwile, kiedy taki sprzeciw nie jest radykalny.

Członkowie subkultury zwykle mają podobny wygląd, który je identyfikuje, na przykład pewna fryzura (na przykład w przypadku punków) lub kolor ubrań (czarny, dla gotów lub emo). W obrębie subkultury zwykle mówi się konkretnym dialektem lub używa terminów, które nie są częste w innych grupach.

Pojawienie się subkultury jest ustalone przez istnienie wspólnych symboli . Rozróżnia to proste grupy ludzi, którzy spotykają się we wspólnym gusta subkultur, gdzie występuje symboliczny interakcjonizm . We wspomnianym już przypadku subkultury gotyckiej jej członkowie apelują do czarnych ubrań i białego makijażu, by wyrazić swój sceptycyzm i brak nadziei w odniesieniu do rozwoju ludzkości.

Nazywany jest w końcu miejskim plemieniem dla grupy osób, która działa jako subkultura w mieście .

Uprzedzenia

Jak każda tendencja, która odsuwa ludzi od ścieżki wcześniej ustalonej przez społeczeństwo, subkultury są częstym celem uprzedzeń i dyskryminacji. Biorąc pod uwagę, że jest wielu i bardzo zróżnicowanych (a także punków i fleggerów, którzy nie mają ze sobą wiele wspólnego), pogarda opiera się na nieomylnym i szeroko stosowanym przez nasz gatunek w ich walce o dzielenie i wykluczanie: nie są normalne .

Do tego odrzucenia wspólnego wszystkim subkulturom podążają poszczególne pytania, czasem związane ze sposobem ubierania się, fryzurami i makijażem lub ze stylem życia; wszystko to możemy wyjaśnić, opierając się na założeniach generowanych w umysłach tych, którzy nigdy tak naprawdę nie zwrócili się do osób, które są częścią grup, które atakują. Dlaczego osoba ubrana w czarno-biały makijaż jest nieodpowiedzialna lub nie okazuje szacunku? Dlaczego miałbyś przestraszyć swoje środowisko? Nie ma rozsądnych odpowiedzi na te pytania.

I to prowadzi nas do początku: nie reagują na normę . Istoty ludzkie obawiają się nieznanych i wierzą, że jesteśmy częścią dużej grupy, która sprawia, że ​​czujemy się bezpieczni, ignorując różnorodność obecną w każdej klasie, te cechy, które czynią nas wyjątkowymi. Być może ta postawa jest naturalna w żywych istotach, jako mechanizm obronny, który ostrzega nas przed obecnością kogoś lub czegoś dziwnego; Problem pojawia się, gdy po pierwszym spotkaniu rozwiniemy nienawiść, trwałe i szkodliwe odrzucenie.

Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za wyroki, które wydamy i sposób, w jaki odnosimy się do innych żywych istot; istnieje jednak nad nami bardzo potężna organizacja, która kieruje się na tych, którzy usiłują przeciwstawić się monotonii, którą zwykle nazywamy życiem: studiować, żenić się, prokreować i pracować, dopóki nie zestarzejemy się, by wspierać nasze potomstwo.

Dowodem na to jest samo pojęcie subkultury: przedrostek "pod-", zgodnie z Królewską Hiszpańską Akademią, wskazuje na niższość, bycie pod kimś lub kimś, co jest drugorzędne. Zatem, jak możemy udawać, że ludzie postrzegają subkultury w pozytywny sposób, jeśli ich imię wskazuje, że ci, którzy nie są ich częścią, cieszą się pewną wyższością?