Definicja copla

Słowo copla, którego źródłem jest łacińskie słowo copula (rozumiane w języku hiszpańskim jako "union" lub "link" ), jest używane w odniesieniu do struktury metrycznej . Termin ten służy do identyfikacji tekstu poetyckiego zorganizowanego jako seguidilla i gdzie można również zobaczyć czterowiersz romansu lub redondillę, między innymi możliwościami. Ta kompozycja, jak wiadomo, często służy jako model do nadawania treści popularnym śpiewnikom.

Zwykle zajmuje się pasją i emocjami. Ci, którzy je interpretują, wyróżniają się swoim potężnym głosem, opanowaniem vibrato i podkreślają andaluzyjski akcent (chociaż tłumacz ma inne pochodzenie).

Niestety podczas dyktatury Franco sztuka ta była synonimem tożsamości narodowej i była nieodwracalnie związana z reżimem, choć jej początki niewiele miały z tym wspólnego.

Doprowadziło to do tego, że w okresie transformacji ludzie oderwali się od tej charakterystycznej muzyki, aby pokazać swój bunt w odniesieniu do tego, co wydarzyło się w ostatnich dziesięcioleciach w kraju; w ten sposób copla została zepchnięta na bok, a na jej miejsce przybyła muzyka anglosaska, pozbawiając ją wszelkiej popularności .

Niektóre z autorów, którzy wiedzieli, jak wyróżnić się w tym gatunku, to Quiroga, Quintero i León.

W ciągu dekady lat 80. wielu piosenkarzy odzyskało zainteresowanie piosenką, tak samo jak wielu innych. Do dziś niektórzy autorzy łączą ten styl z różnymi muzycznymi tendencjami. Wśród śpiewaków, którzy kultywowali to są: Lola Flores, Miguel de Molina, Sara Montiel, Pasión Vega i Pastora Soler .

W tym gatunku opowiada się namiętne, smutne i pełne uczuć historie; cechuje ich absolutnie narracyjny charakter, który miesza się z muzykalnością w celu wyrażenia głębokich doświadczeń ludzkich spotkań i nieporozumień. Składa się z uporządkowanych danych w następującej postaci: ABCB, co oznacza, że ​​druga i ostatnia zwrotka mają tę samą liczbę sylab i podobnych rymów .

Z biegiem lat wiele coplas zyskało znaczną popularność, wśród nich można wymienić: "María de la O" Leóna i Valverde, "Torre de Arena" Gordillo, Sarmiento y Llabrés, "La Zarzamora" i "La Niña de Fuego "autorstwa Quintero, León i Quiroga.

Zalecane