Idea verborragia odnosi się do obfitości terminów i pojęć wymawianych podczas mówienia . Ta koncepcja wiąże się w ten sposób z nadmierną szczegółowością . Na przykład: "Gubernator ponownie pokazał swoją gadatliwość, wygłaszając czterogodzinne przemówienie", "Mój zięć nie charakteryzuje się słownictwem, ale jest dobrym chłopcem", "Werdykt dziewczyny zaskoczył ławę przysięgłych" .

Dlatego osoba verborrágica dużo mówi. Ma tendencję do inicjowania rozmów i odpowiadania wieloma szczegółami, w przeciwieństwie do tych, które są krótkie lub ciche. Osoby, które pokazują swoje słownictwo w rozmowach zwykle dzielą się swoimi przemyśleniami, dostarczają danych osobowych i zadają różnego rodzaju pytania swojemu rozmówcy.

Przypuśćmy, że kobieta pyta sąsiada, jak sobie radzi. Rozmówca demonstruje w tej chwili swoje werbla: "Prawda jest taka, że ​​chodzę bardzo dobrze, dziękuję za pytanie! Na szczęście udało mi się wyleczyć z powodu złego samopoczucia, które miałem przez kilka tygodni: lekarz przepisał antybiotyk i wszystko zostało rozwiązane. Cieszę się również, ponieważ mój syn właśnie otrzymał ... jest już prawnikiem! Na pewno stanie się świetnym profesjonalistą. Dziś wieczorem wszyscy razem zjemy obiad w moim domu, aby świętować. Zamierzam zrobić domowy makaron . " Jak widać, kobieta mogła właśnie odpowiedzieć "Jestem bardzo dobrze, dziękuję", ale zdecydowała się dostarczyć innym sąsiadom inne dane .

W wielu dziedzinach słownictwo jest cenione. Gospodarz telewizyjny i sprzedawca muszą być szczerzy, aby móc skutecznie wykonywać swoją pracę. Z drugiej strony, bibliotekarz może ograniczyć swoje słownictwo, aby skutecznie wykonywać swoją pracę.

Verborragia często mylona jest z elokwencją, chociaż istnieją wyraźne różnice między nimi: elokwencja jest definiowana jako umiejętność mówienia lub pisania skutecznie, aby przekonać, poruszyć lub rozkoszować rozmówców.

O ile zarówno gadatliwość, jak i elokwencja zależą częściowo od specjalnych naturalnych predyspozycji do komunikacji ustnej, które w niewielu grupach społecznych są bardzo nieliczne, te ostatnie wymagają również pewnego poziomu znajomości języka : skutecznego wyrażania siebie Podczas mówienia lub pisania konieczne jest posiadanie bogatego słownictwa, a także niektórych narzędzi gramatycznych i semantycznych, aby można było używać słów do opracowania bogatych i różnorodnych dyskursów.

Z tego powodu słownictwo jest bardziej powszechne niż elokwencja, choć oba są ze sobą ściśle powiązane. W rzeczywistości mają one zarówno pozytywne, jak i negatywne aspekty, zarówno z punktu widzenia przedmiotu, który jest dowodem tych cech, jak i ich odbiorców.

Ludzie, którzy dużo mówią, są potrzebni, by przełamać lody i pomóc nieśmiałym otworzyć się i porozumieć, ale mogą też ogłuszyć innych, jeśli nie potrafią się zmierzyć; w ten sam sposób, choć wielu podziwia tych, którzy potrafią wyrazić siebie z łatwością, są też tacy, którzy im zazdroszczą.

Ale bez względu na reakcję czy opinię środowiska, słownictwa nie można się nauczyć, ale rodzi się z nim i nie można go uniknąć: jest to jak współczucie lub niechęć, łaska lub brak iskry. Bez względu na to, jak bardzo ktoś próbuje krytykować osobę słowną, nie zmieni się, ponieważ prawdopodobnie nie może - lub chce - wyrazić siebie w jakikolwiek inny sposób.

Z drugiej strony, osoby, które nigdy nie znajdą właściwych słów do konwersacji, mogą również przyciągać negatywne komentarze, nawet jeśli nie wybrały tej trudności. Tak jak słownictwo niekoniecznie wykazuje bogactwo językowe, niezręczność mówienia nie zawsze jest związana z prawdziwą znajomością mówcy: w rzeczywistości wielu wielkich pisarzy "pozwala" na ich introwersję, by wkradać się do swoich publicznych prezentacji i rozmawiać z nimi. bogactwo znacznie niższe niż to, czego używają w swoich dziełach.