Hacienda pochodzi z łacińskiego facienda i ma kilka zastosowań. Najczęstsze znaczenie odnosi się do gospodarstwa rolnego, które zwykle ma charakter latifundii (z dużymi gospodarstwami rolnymi).

Ten system własności miał swoje pochodzenie w Hiszpanii, a następnie rozprzestrzenił się w Ameryce w trakcie ekspansji kolonialnej. Ogólnie hacjenda obejmowały domy o znacznej wartości architektonicznej i inne niewielkie budynki przeznaczone do pracy w terenie .

Na amerykańskim terytorium hacjendy można porównać do dużego rancza . Hacjendy te obejmowały plantacje i, w niektórych przypadkach, działające kopalnie.

Wśród najważniejszych haciendas historycznych w Ameryce Łacińskiej można wymienić Bucalemu Hacienda w Chile, Hacienda Napoles w Kolumbii, Hacienda de San Pedro Tenexac w Meksyku i Hacienda La Victoria w Wenezueli . Kilka z nich funkcjonuje dziś jako muzea, w celu zachowania i upowszechnienia dziedzictwa historycznego.

Inne wykorzystanie pojęcia finansów wiąże się z zestawem dóbr i bogactwem jednostki. Natomiast Departament Skarbu jest wydziałem administracji publicznej odpowiedzialnym za pobieranie podatków, przygotowywanie budżetów i kontrolowanie wydatków państwowych .

Organizacja i struktura Skarbu Państwa jest różna w zależności od kraju. Często zdarza się, że Skarb Państwa zależy od Ministerstwa Gospodarki . Na przykład w Hiszpanii istnieje Ministerstwo Gospodarki i Finansów zajmujące się gospodarką kraju. Jednak w innych historycznych momentach współistniały dwa niezależne ministerstwa: Ministerstwo Gospodarki i Ministerstwo Finansów.

Przestępstwo podatkowe

W Hiszpanii oszustwa podatkowe są denominowane do Skarbu Państwa na kwotę wyższą niż 120 000 euro, zgodnie z przepisami obowiązującej ustawy; Innymi słowy, przestępstwo to jest ponoszone przez kogoś, kto ignoruje określone dochody podatkowe i zaprzestaje uiszczać odpowiednią opłatę.

Nieprzestrzeganie zobowiązań podatkowych stanowi zwykle naruszenie administracyjne, które pociąga za sobą sankcję (w tym przypadku grzywnę) nałożoną przez administrację podatkową. Jednakże, gdy naruszenie jest poważniejsze, mówi się o przestępstwie, a kary przekraczają zwykłą grzywnę. Warto nadmienić, że różnica między tymi dwoma przypadkami dotyczy głównie kwoty pieniędzy .

W tym kontekście zamiar pominięcia płatności jest znany jako subiektywny element przestępstwa ; Jest to podstawowa kwestia w dochodzeniu Skarbu Państwa, bez którego nie można sklasyfikować tego przestępstwa jako przestępstwa. Zgodnie z hiszpańskim kodeksem karnym, aby oskarżony został oskarżony o przestępstwo skarbowe, konieczne jest spełnienie następujących warunków:

* konieczne jest pominięcie podatków lub potrącenia podatku lub kwot, które (niesłusznie) nie zostały wstrzymane, lub dochodu za całkowitą wartość wynagrodzenia w naturze (towary i usługi świadczone pracownikom, oraz być bezpłatne lub po obniżonych cenach);

* pozwany musiał uzyskać zwrot nieprawidłowo;

* należy udowodnić, że korzystanie z ulg podatkowych było niewystarczające.

Do tych warunków należy dodać we wszystkich przypadkach, że kwota niezapłaconych pieniędzy przekracza 120 000 euro, zgodnie z obowiązującą normą. W odniesieniu do kary przewiduje się karę pozbawienia wolności na okres od jednego roku do pięciu lat oraz zapłatę grzywny w wysokości między kwotą samego oszustwa a sześciokrotnością. Zastosowanie najpoważniejszego z wymienionych kar nastąpi, gdy oszustowi towarzyszy jedna z następujących sytuacji:

* że jedna lub więcej osób zostało wykorzystanych do ukrycia tożsamości głównej odpowiedzialnego;

* kwota jest szczególnie wysoka lub przestępstwo zostało popełnione przez organizację, której moc stanowi potencjalnie większe ryzyko niż sama niezgodność.