Greckie słowo diakonos, które tłumaczy się jako "sługa", dotarło do późnej łaciny jako diakusus . Do naszego języka pojęcie przybyło jako diakon, koncepcja stosowana w dziedzinie religii .

Kościelny jest nazywany diakonem, który według chrześcijańskiej gałęzi może spełniać różne funkcje . Generalnie diakon jest odpowiedzialny za asystowanie kapłanowi podczas celebracji mszy.

Jest to w tym kontekście niższa ocena niż ta uzyskana przez zakonników, którzy otrzymują sakrament święceń . San Francisco de Asís, San Lorenzo i San Esteban to niektórzy historycy chrześcijaństwa, którzy byli diakonami.

Sobór Watykański II poświęcił się określeniu pozycji diakonów w strukturze Kościoła katolickiego, zauważając, że są oni odpowiedzialni za otrzymanie nałożenia rąk na służbę, a nie na kapłaństwo. Diakon służy wiernym w miłosierdziu, mowie i liturgii .

Możliwe jest rozróżnienie między diakonem przejściowym a stałym diakonem . Tymczasowy diakon otrzymuje posługę przez określony czas, a następnie biskup przydziela mu kapłana. Z drugiej strony, stały diakon utrzymuje ten stopień, dlatego te święcenia mogą być nadane mężczyznom, którzy zawarli małżeństwo.

Kościół prawosławny, Kościół Koptyjski i Kościół anglikański również mają diakonów, zazwyczaj poświęconych różnorakiej pomocy wspólnotom . W przypadku diakonów anglikańskich mogą poślubić po święceniach, w przeciwieństwie do diakonów katolickich i prawosławnych.