Pestycyd jest kombinacją substancji, która służy do odstraszania lub eliminowania szkodników . Ta koncepcja (dżuma) odnosi się do tych organizmów, które pojawiają się nagle i w dużej ilości, powodując różne szkody dla ludzi, upraw itp.

Do tej klasy pestycydów należą: graxane, dieldryna, oktachlor, heptachlor, DDT i aldryna. Ma cząsteczki rozpuszczalne w tłuszczach i został stworzony i rozprzestrzeniony po 1945 roku, po II wojnie światowej. Jego najgorszą wadą jest to, że jego cząsteczki są bardzo stabilne i mogą trwać przez długi czas. Ponadto jest w stanie wejść do łańcuchów troficznych poprzez spożycie żywności, na którą została opryskana; dla ssaków może powodować problemy, takie jak zatrucie wątroby. W niektórych krajach, w tym w Argentynie, korzystanie z nich jest prawnie zabronione.

Fosfor

Dwa pestycydy tego typu to monokrotofos i paration. Są to substancje o znacznym poziomie toksyczności, nawet jeśli są stosowane w małych dawkach. Chociaż ich działanie trwa znacznie krócej niż działanie chlorowane, należy unikać kontaktu ze skórą, ponieważ mogą one powodować bardzo poważne uszkodzenia u osób w każdym wieku. Pomimo zakazu w wielu krajach, fakt, że jest to bardzo ekonomiczny rodzaj pestycydów, oznacza, że ​​nadal jest dozwolony w niektórych częściach świata.

Carbamate

Carbofuran i aldikarb to dwa pestycydy należące do tej klasy, a ich działanie przypomina działanie fosforanów. W długiej liście substancji, które mogą być obecne w pestycydach karbaminianowych, niektóre są bardzo toksyczne, ale mają też inne substancje, które nie stanowią wielkiego zagrożenia dla naszego zdrowia .

Pyretroid

Grupa pestycydów obejmująca między innymi deltametrynę i cypermetrynę, która ma naśladować działanie substancji znanej jako piretryna, która jest ekstrahowana z chryzantem i stosowana jako naturalny pestycyd; Problem polega na tym, że jego cząsteczka jest bardzo niestabilna i bardzo łatwo się rozpada. Aby przeciwdziałać tej wadzie, naukowcy łączą ją z bromem lub chlorem.