Plebe to termin, który pochodzi od łacińskich plebów . Ta koncepcja służy do nazwania warstwy społecznej, która znajduje się w niższej hierarchii struktury społeczeństwa . Oznacza to, że zwykli ludzie to niższa klasa, denominacja używana do grupowania wszystkich ludzi, którzy nie są w stanie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb i którzy są marginalizowani z postępu.

Najczęstsze zastosowanie tego pojęcia występuje w starożytności, w czasie, gdy rozwarstwienie społeczne było bardziej widoczne i nie było mobilności (członek niższej klasy nigdy nie mógł uzyskać dostępu do wyższej warstwy). Wówczas łatwo było rozróżnić plebs, szlachtę, duchowieństwo i wojsko .

Członkowie plebsu, na ogół, nie posiadali właściwości, powód, dla którego żyli w ubóstwie . W każdym razie byli plebejusze, którzy mieli pewne bogactwo i mogli wywierać wpływ na społeczeństwo.

Historycznie rzecz biorąc, przysługuje im mniej praw obywatelskich niż reszcie klas społecznych. Dlatego jego członkowie zaczęli walczyć o sprawiedliwsze traktowanie, które spowodowało wiele walk aż do upadku Starego Reżimu .

Ważne jest, aby wiedzieć, że w starożytnym Rzymie istniało coś, co nazywało się Tribuno de la Plebe. Było to stanowisko zajmowane przez tych, którzy byli odpowiedzialni za obronę plebejuszy. Z tego samego, warto znać te interesujące dane:
- Zostali wybrani przez obywateli, którzy utworzyli wyżej wymienionych ludzi.
- Na początku były tylko dwie osoby z tym zarzutem. Jednak wraz z upływem czasu wzrosły i osiągnęły sumę do dziesięciu.
- Uważa się, że osobą odpowiedzialną za nadanie kształtu temu tytułowi był nikt inny jak dyktator Manio Valerio Maxximo. Jego celem było nie tylko "zadowolenie" z plebsu i uniknięcie tego, że mogą nadać kształt jakiejś rewolucji, tak jak wcześniej sądzono.
- Kto zajmował stanowisko Tribune of Plebe, uważano, że był chroniony, zasadniczo cierpiąc z powodu jakiejkolwiek szkody fizycznej.

Poza powyższymi kwestiami, musimy wziąć pod uwagę, że to stanowisko rozszerzyło swoje możliwości, aby osiągnąć znaczną liczbę funkcji, spośród których wyróżniałyby się następujące:
- Mógłbym zawetować decyzje konsulów i sędziów Senatu.
- Miałem możliwość zabraniać pospólstwa, by nie wykonywał służby wojskowej.
- Mogłoby zapobiec, jeśli uznałoby to za stosowne, że jakikolwiek człowiek, który znalazł się w sytuacji niewypłacalności, był traktowany jak niewolnik.
Mógł także pozywać, w razie potrzeby, konsulów, wysokich sędziów i obywateli rzymskich w ogóle. Dokonano tego za pomocą liczby szeryfów.

Obecnie idea plebów jest prawie nieużywana. Jego użycie zwykle zawiera element ironiczny lub intencję podkreślenia marginalnego stanu określonej grupy społecznej. Na przykład: "Ci z nas, którzy są częścią zwykłych ludzi, nie mają możliwości dostępu do korzyści, z których korzystają biznesmeni", "Plebiscory po raz kolejny musiały ograniczyć się do obserwowania partii bogatych z zewnątrz" .