Pojęcie nerwicy odnosi się do stanu układu nerwowego, który powoduje konsekwencje w manipulowaniu emocjami przez osobę, co prowadzi do rozwoju patologii, która uniemożliwia mu tworzenie empatii wobec środowiska.

William Cullen, chemik i lekarz urodzony w Lanarkshire (Szkocja), był tym, który ukuł termin w XVIII wieku, obserwując, że zawiera on objawy zaburzeń czuciowych spowodowanych chorobą układu nerwowego.

Zdefiniowane przez Freuda normalne zachowanie to takie, które pozwala osobie cieszyć się zdrowiem psychicznym, co oznacza, że ​​dana osoba świadomie i aktywnie uczestniczy w akceptacji jej rzeczywistości, bez uciekania się do odmowy lub innych zasobów stworzyć rzeczywistość, która jest bardziej znośna, a także ta jednostka działa, aby przekształcić swoje życie w obiektywny i nie tylko wyobrażeniowy. Z drugiej strony osoba neurotyczna użyje odmowy, aby uniknąć życia, które go boli lub nie lubi.

Konieczne jest wyjaśnienie, że istnieje podwójne znaczenie tego pojęcia: z jednej strony nazywa się to symptomem różnych zmian psychiki związanych z lękiem ; z drugiej strony, w mowie potocznej pojawia się jako synonim pewnego stanu nerwowego lub nawet jako synonim obsesji .

W zakresie psychologii nerwica jest zakwalifikowana jako nierównowaga umysłu spowodowana lękiem, który występuje bez uszkodzeń organicznych . Sposób, w jaki manifestuje się to poprzez niewłaściwe lub powtarzalne zachowania, których celem jest zmniejszenie stresu. Jak wyjaśniają specjaliści, istoty ludzkie chronią się od udręki poprzez różne mechanizmy obronne, między innymi odmawianie, wypieranie i represje . To znaczy, że dzięki nim psychiczna struktura jednostki kompensuje nadmierny ból; z tego powodu, aby zmniejszyć stres, który generuje pewna sytuacja lub uczucie, neurotyk ma tendencję do powtarzania pewnych zachowań w sposób stały.

Osoba cierpiąca na nerwicę przedstawia szalony sposób działania, nie jest w stanie zimnie analizować swojego otoczenia i znajdować rozwiązań, a następnie przebywać w kręgu i przechodzi do odmowy, aby nie zaakceptować tego, co przeszkadza.

Z biegiem lat pojęcie nerwicy przestało funkcjonować zarówno w psychologii klinicznej, jak i psychiatrii; a dzisiaj eksperci wolą odnosić się do różnych rodzajów zaburzeń (lęk, dysocjatywny, depresyjny itp.), które obejmują wiele problemów, takich jak fobie, osobowość wielonarządowa, cyklotymia i bezsenność .

Nerwica jako zaburzenie społeczne

Dla pacjenta z tym zaburzeniem przyjmij, że cierpi to bardzo skomplikowane dzieło, w wielu przypadkach ich nie ma, i prawdopodobnie przyczyną jest to, że nawet dzisiaj w naszych społeczeństwach jest źle widziana osoba, która zwraca się do psychologa szukaj pomocy. Biorąc pod uwagę te komplikacje, które mogą sprawić, że życie neurotyczne jest kręte, stworzono instytucje, które zachowują tożsamość swoich pacjentów w anonimowości, z których jedną jest Neurotic Anonymous .

Niektórzy specjaliści uważają to zaburzenie za chorobę o charakterze społecznym, ponieważ konsekwencje w działaniach osoby neurotycznej mogą wpływać na otoczenie, które ją otacza, a przez lata liczba osób cierpiących na nią wzrasta, bezpośrednio wpływające na miasta, narody i całe regiony.

U każdego pacjenta odpowiedzi na bodźce otoczenia są różne, na ogół zależą od stopnia zaawansowania zaburzenia i mogą się różnić w ciągu życia jednostki, na przykład: małe dziecko, które manifestuje zachowanie bardzo różniące się od zachowania ich rówieśników może być potencjalnie neurotycznym dorosłym. Jeśli choroba zostanie zdiagnozowana w dzieciństwie, jej przyczyną może być fobia szkolna, jąkanie, nadpobudliwość, anoreksja, a nawet autyzm (najcięższe przypadki). Jeśli pacjent znajduje się w fazie dojrzewania, przejawia chorobę w wyniku nagłej depresji, uzależnień, działań niezgodnych z prawem lub samobójstwa.

Podstawowe cechy neurotycznych ludzi cierpią z powodu braku uczucia, poczucia winy, niepokoju, lęku; i często manifestują to przez samookaleczenie na kilka sposobów. Z tego powodu, wiele razy osoba zdiagnozowana z niepokojem lub stresem, w rzeczywistości dzieje się tak, że cierpi na nerwicę.

Metody leczenia nerwicy

Istnieje wiele sposobów leczenia tego zaburzenia, najczęściej stosowana jest psychoterapia, która opiera się na wymianie poprzez dialog między pacjentem a psychoterapeutą, gdzie ten drugi spróbuje pomóc pacjentowi zmodyfikować swoje zachowania emocjonalne, starając się wyeliminować te objawy psychiczne,

Niektóre z terapii, które służą temu celowi, to terapia samokrytycyzmem (w sesjach, w których pacjent stara się poznać siebie, odkryć źródło swojej nerwicy i co może zrobić, aby być lepszym), terapia Gestalt (w analizuje doświadczenia z emocji i postać wyrażającą kilka warstw, rzeczywistość, to, co widzimy i co myślimy), terapię behawioralną (pracujemy dokładnie nad zachowaniami, które będą modyfikowane i staramy się je wyeliminować poprzez od tej zmiany niepożądane zachowanie za pomocą trzech metod: desensytyzacji, nasycenia i warunkowania awersyjnego) i terapii grupowej (dążenie do poprawy relacji międzyludzkich, motywowanie szczerości uczuć i pracy zbiorowej, zaufanie do innych ludzi może być podstawą akceptacji nerwicy).