Przesłuchanie to seria pytań . Termin pochodzi od łacińskiego interrogatorius i jest powiązany z czasownikiem pytającym (pytaj, pytaj). Na przykład: "Pozwany był przedmiotem szeroko zakrojonego przesłuchania przez sąd ", "Nie będę tolerował przesłuchania, gdy przyjechałem 10 minut później niż się spodziewano " "Właściciel firmy da ci krótkie przesłuchanie przed zdecyduj o zatrudnieniu . "
Kwestionowanie jest również dokumentem, który zawiera pytania lub akt kierowania tych pytań do tego, który musi odpowiedzieć na nie: "Sędzia wysłał przesłuchanie do biznesmena podejrzanego o uchylanie się od płacenia podatków i dał mu 10 dni na odpowiedź", "Przesłuchanie rozpoczęło się o dziesiątej rano i nadal trwa ", " już odpowiedziałem na przesłuchanie władz i myślę, że nie mam nic do dodania " .
Czasami przesłuchanie jest używane jako synonim konfrontacji . Jest to postać prawa, która uzupełnia zeznanie, a zatem działa jako środek uzupełniających dowodów. Konfrontacja pozwala sędziemu lub sądowi wyjaśnić sprzeczności uczestników postępowania karnego i może składać się z bezpośrednich i bezpośrednich pytań lub prezentacji briefu.
W języku potocznym nazywane jest to przesłuchaniem do dowolnej serii pytań . Dlatego, jeśli osoba poddaje inną osobę przesłuchaniu, ustalony jest pewien związek hierarchii lub podporządkowania, ponieważ ten, kto zadaje pytania, jest (lub czuje) upoważniony do żądania odpowiedzi.
Metoda Reida
Poniżej znajduje się dziewięć kroków opisanych przez amerykańską firmę John E. Reid and Associates, która oferuje szkolenia dla profesjonalistów zaangażowanych w przeprowadzanie przesłuchań w poszukiwaniu informacji, które osoba przesłuchiwana zamierza ukryć. Jest to proces, który polega na niezrównoważeniu mechanizmów racjonalnej reakcji.
Aby znaleźć metodę Reida, trwało ponad pięćdziesiąt lat wyczerpujących badań i jest obecnie preferowana przez ekspertów z całego świata.
1) Konfrontacja : przekazuje się osobie, bezpośrednio lub pośrednio, że istnieje wystarczająca ilość dowodów, aby oskarżyć go o przestępstwo. Nie ma znaczenia, czy to prawda; najważniejsze jest, aby wyrazić siebie z całkowitą pewnością, wierząc własnym słowom w list;
2) Opracowanie tematu : poszukiwany jest współudział osoby przesłuchiwanej, na którą trzeba położyć, zminimalizować domniemane przestępstwo. Powszechne jest oskarżanie strony trzeciej i próba wykazania, że przestępstwo jest stosunkowo zrozumiałe, aby szybko uzyskać pewność podmiotu;
3) Przerwanie odmowy : pozwany nie może usprawiedliwić swoich działań, uznając się za niewinnych. Jest to jeden z podstawowych kroków, ponieważ bezpośrednio atakuje siłę swojej obrony;
4) Przezwyciężanie zastrzeżeń : osoba przesłuchiwana zaczyna wyjaśniać, dlaczego nie popełnił przestępstwa, o które jest oskarżony, podając powody, które odsuwają go od takiego zachowania (na przykład: "Nigdy bym nie ukradł pieniędzy, ponieważ mam więcej niż potrzebuję trzymaj mnie do końca życia ");
5) Uchwycenie uwagi podmiotu : dążymy do ustanowienia więzi z podmiotem poprzez rzekomo wszechstronną i szczerą postawę. Celem jest zmniejszenie jego obrony, sprawiając, że myśli, że nie jest sam, że ma poparcie tego, który go przesłuchuje;
6) Potencjalne załamanie tematu : możliwe jest, że w tym momencie przesłuchiwana osoba rozpadnie się i zacznie płakać, ale istotne jest, aby nie pokazywać empatii ani nie przerwać przesłuchania. Możesz używać zwrotów typu "Cieszę się z twojego płaczu, ponieważ pokazuje, że jest ci przykro";
7) Alternatywne pytanie : zadawane jest pytanie z dwiema możliwymi odpowiedziami, z których jedna musi być bardziej akceptowalna na poziomie społecznym niż druga, ale obie muszą przyjąć winę podmiotu. Na przykład: "czy to był twój pomysł, czy też czułeś się osaczony?";
8) Rozwój spowiedzi słownej : jeśli nie przyznałeś się do tego w poprzednim kroku, jest prawdopodobne, że jeśli zobaczysz alibi zniszczone przez przesłuchanie, spowiadaj się w tym momencie. Musi mieć możliwość wyeksponowania wszystkiego, co się wydarzyło;
9) Pisemne oświadczenie : zapisane uprzednio spowiedź .