Grupa liter składająca się z określonego porządku akceptowanego na poziomie ogólnym w ramach danego języka nazywana jest alfabetem (lub alfabetem ). Jest to zestaw złożony z pisowni przeznaczonych do reprezentacji języka . W języku hiszpańskim grupa ta zawdzięcza swoją nazwę trzem pierwszym literom, które tworzą: A, B i C.

Systemem przyjętym dla języka hiszpańskiego jest alfabet łaciński, który oferuje strukturę pisma, która służy jako światowa podstawa, ponieważ, z pewnymi modyfikacjami, jest stosowana w większości języków używanych w Ameryce, Unii Europejskiej, obszarze Afryki Subsaharyjskiej i wysp znajdujących się na Oceanie Spokojnym .

Według ekspertów w kwestiach językowych pierwszy alfabet Zachodu znalazł swoje źródło w północnym alfabecie semickim, który pojawił się ponad 3500 lat temu . Pomimo nazwy, która go zidentyfikowała, alfabet rzymski był używany przez Etrusków z greckich liter. Początkowo miał tylko 21 liter, które z czasem zostały poszerzone, aby sprostać 26 znanym nam dzisiaj. Należy również stwierdzić, że alfabet łaciński znany jest jako wyprowadzenie tradycyjnego alfabetu łacińskiego, który obejmuje zmiany graficzne, takie jak Ñ .

Czy alfabet jest niezbędny do pisania?

W całej historii było wiele alfabetów, które z kolei pochodziły w innych ; Obecnie jest ich wiele i bardzo różnorodnych, chociaż niektóre mają wiele podobieństw między nimi.

W starożytnej Grecji, a dokładniej w 900 rpne, przyjęto alfabet semicki, którym posługiwali się Fenicjanie, i rozszerzyli listę 22 znaków, częściowo reprezentujących samogłoski. Trzysta lat później, kiedy jego alfabet już się skonsolidował (po rozszerzeniu w znacznym obszarze Morza Śródziemnego) został przyjęty przez naród rzymski, który z kolei złączył go z łaciną, aby stworzyć bardziej kompletny wariant. Dzięki wielkim zdobyczom dokonanym w tym okresie udało im się uczynić swój alfabet podstawą wszystkich zachodnioeuropejskich języków.

Innym alfabetem znanym w starożytności był cyrylica (imię nadane przez jednego z jego twórców, św. Cyryla), stworzone w 860 r. W Konstantynopolu. Jego celem było uzyskanie systemu symboli, które zbierałyby dźwięki języka ludów słowiańskich. Oparty był na greckich i hebrajskich literach i składał się z 43 znaków, z których niektóre były nowe. Z tego alfabetu pochodzą takie skrypty jak rosyjski, ukraiński, serbski i bułgarski. Nie mylić z polskim, czeskim, słowackim i słoweńskim, które pochodzą od rzymskiego. To, co dziś utrzymuje się w cyrylicy, to różne systemy pisania ; niektóre postacie zostały zagubione, a inne zostały przekształcone, przyjmując różne formy w każdym regionie.

Arabski jest kolejnym alfabetem, który pochodzi z tego samego pochodzenia, co te wymienione powyżej; uważa się, że wyłoniła się ona z czwartego wieku naszej ery i nie uległa wielu zmianom. Jest on obecnie używany przez wszystkie kraje należące do świata islamskiego, niektóre kraje w Azji, Afryce i południowej Europie. Wiele rzeczy przypomina alfabet hebrajski, ponieważ brakuje mu prawie całkowicie samogłosek (z wyjątkiem trzech długich, reszta reprezentowana jest przez znaki diakrytyczne).

W odniesieniu do chińskiego pisma można powiedzieć, że jest wyjątkowy, ponieważ nie składa się z systemu fonetycznego lub alfabetycznego, ale opiera się na ideogramach (graficzne przedstawienie pomysłów lub obiektów); to znaczy, że brakuje im alfabetu i zamiast tego mają dużą liczbę symboli, które pozwalają im reprezentować ich pisanie w zupełnie inny sposób. W tym momencie możemy wyjaśnić, że alfabet nie jest ściśle niezbędny do rozwoju pisania . To tylko jedna z najbardziej konwencjonalnych form; ani najbogatsi, ani najważniejsi.

Inne rodzaje pisma, w których alfabet nie jest używany do wyrażenia idei, to:

* Pisanie w alfabecie Morse'a (również identyfikowane alfabetem Morse'a ), które składa się z alternatywy opartej na reprezentacji cyfr i liter za pomocą sygnałów, które są nadawane z przerwami. Zasadniczo był on wykorzystywany na liniach telegraficznych za pośrednictwem kabli, a następnie rozszerzony na komunikację radiową;

* Braille, dotykowy system czytania i pisania opracowany specjalnie dla osób niewidomych lub niedowidzących.