Greckie słowo éndēmos, które można przetłumaczyć jako "z własnego terytorium", dotarło do Francji jako endemiczne . Stąd rodzi się idea endemiki, która jest używana w naszym języku w odniesieniu do choroby powszechnej w danym regionie.

Choroba endemiczna jest zatem procesem patologicznym, który utrzymuje się stacjonarnie w pewnym obszarze przez dłuższy czas. Choroba przekształcona w endemiczną chorobę oznacza, że ​​na danym terytorium występuje duża liczba osób dotkniętych chorobą na przestrzeni lat, poza wszelkimi fluktuacjami.

Choroby endemiczne są zwykle zakaźne . Jednym z najczęstszych jest żółta febra, znana również jako czarna wymiocina lub amerykańska dżuma . Jest to spowodowane przez wirus przenoszony przez komary należące do rodzajów Haemagogus i Aedes . Objawy i ich nasilenie są dość zmienne, od łagodnej gorączki po krwotoki i choroby wątroby, które mogą prowadzić do śmierci w 50% przypadków.

Na przykład żółta febra jest chorobą endemiczną w wielu krajach o klimacie tropikalnym: oznacza to, że istnieje ryzyko zarażenia, gdy ktoś przebywa w tych krajach. Dlatego przed podróżą do miejsc, gdzie żółta febra jest chorobą endemiczną, zwykle zaleca się szczepienie przeciwko tej chorobie, chociaż wskazanie musi być dokonane przez lekarza zgodnie z indywidualnymi warunkami każdej osoby . Istnieją nawet kraje, które wymagają szczepionki jako warunku dopuszczenia do wjazdu. Należy zauważyć, że istnieją również niezakaźne choroby endemiczne, ponieważ wiele warunków fizjologicznych mieści się w tej szerokiej kategorii.

Choroba Chagasa jest również endemiczna. Przyczyną jest biczowanie Trypanosoma cruzi z flagelizacją i dotyka kilku kręgowców, zanim dotrze do ludzi. Choroba ta występuje w wielu krajach kontynentu amerykańskiego, od południowej Ameryki Północnej po patagoński region Argentyny i jest kontraktowana przez dziesiątki milionów ludzi każdego roku.

Endemika nie tylko pozostaje w czasie na określonym obszarze geograficznym lub w populacji, ale może przetrwać nawet w różnych porach roku, co nie ma miejsca w przypadku niektórych powszechnych chorób. W zależności od intensywności transmisji możliwe jest sklasyfikowanie chorób endemicznych w następujący sposób:

* hipoendemiczny : te, których stopień transmisji jest bardzo niski i których skutki nie są naprawdę znaczne;

* mezoendemiczny : choroby te występują w niewielkich populacjach . Jego intensywność zależy w dużej mierze od warunków społeczności, dlatego musi być analizowana w każdym konkretnym przypadku;

* hiperendemiczny : przeniesienie tych chorób endemicznych jest trwałe, ale utrzymuje się przez krótki czas. Jego skutków nie można zwalczyć poprzez odporność ludności;

* holoendemiczny : jest to grupa o najwyższym stopniu transmisji, a także bardzo szeroki obszar dystrybucji, który generalnie wynika z faktu, że dorosła populacja nie ma niezbędnej odporności, aby sobie z nią poradzić.

W zależności od liczby osób dotkniętych chorobą endemiczną może stać się epidemia lub pandemia . Epidemia oznacza równoczesne zarażenie, w pewnym okresie, dużej liczby ludzi na tym samym obszarze.Jeśli epidemia rozprzestrzeni się na kilka krajów lub dotyka prawie wszystkich osób danego miejsca, mówimy o pandemii.

Należy podkreślić, że endemie stanowią problem zdrowia publicznego . Państwo musi zagwarantować środki zapobiegawcze i zabiegi, aby zapewnić opiekę obywatelom. Ramy, w których ta koncepcja się znajduje, to epidemiologia, dyscyplina nauki, która jest odpowiedzialna za badanie częstotliwości, dystrybucji, kontroli, przewidywań i uwarunkowań związanych z chorobami i zdrowiem w niektórych dziedzinach. populacje ludzkie.