Przed przystąpieniem do pełnego wyjaśnienia znaczenia terminu fala elektromagnetyczna istotne jest określenie pochodzenia etymologicznego dwóch słów, które je kształtują:
• Fala pochodzi z łaciny "unda", którą można przetłumaczyć jako "falę".
• Elektromagnetyka wywodzi się z języka greckiego. W szczególności uważa się, że jest on utworzony przez sumę trzech składników tego języka: "elektron", który jest synonimem "bursztynu lub elektryczności"; "Magnes" oznaczający "magnes"; i przyrostek "-tico", który wskazuje "względem".

Pojęcie fali ma kilka znaczeń. Może to być tętnienie rozciągające się w cieczy lub w inny sposób propagacji. Z drugiej strony, elektromagnetyzm jest przymiotnikiem, który odnosi się do zdarzeń, które łączą pola magnetyczne i elektryczne.

W związku z tym znana jest jako fala elektromagnetyczna do dyfuzji promieniowania tego typu za pomocą powietrza. Fale te nie wymagają materialnego wsparcia dla ich ekspansji, co oznacza, że ​​mogą poruszać się w próżni.

Są to inne z najważniejszych danych, które warto znać o falach elektromagnetycznych:
• Rozchodzi się w próżni ze stałą prędkością i nie nieskończoną. W szczególności uważa się, że przy 300 000 kilometrów na sekundę.
• Jest generowany z oscylacji generowanych przez jednoczesne poruszanie zarówno magnetycznymi, jak i elektrycznymi cząstkami.
• Nie ma barier i jest bardzo ważny, ponieważ jest sposobem na transport energii przez powietrze. Oznacza to, że bez konieczności posiadania kabli lub jakiegokolwiek podobnego urządzenia fizycznego.

Jeśli chodzi o badanie jakiejkolwiek fali elektromagnetycznej, należy wziąć pod uwagę elementy, które nadają jej kształt. Wśród nich są następujące:
• Długość fali.
• Częstotliwość Jest to liczba powtórzeń fali, która jest jednostką czasu.
• Amplituda, która jest największym zakłóceniem samej fali.
• Prędkość.
• Okres, który jest odwrotnością częstotliwości.

Istnienie fal elektromagnetycznych zostało udowodnione przez fizyków XIX wieku przy analizie różnych zagadnień związanych z elektrycznością . Fale świetlne są w rzeczywistości częścią grupy fal elektromagnetycznych.

Promieniowanie elektromagnetyczne łączy w sobie oscylujące pola elektryczne i magnetyczne, pozwalając falom elektromagnetycznym na dyfuzję w przestrzeni przy przenoszeniu energii z jednego miejsca na drugie.

Promienie rentgena, światło, które możemy zobaczyć naszymi oczami i promieniami gamma, są niektórymi przejawami tego promieniowania elektromagnetycznego. Rozkład energii każdej z tych fal tworzy widmo elektromagnetyczne .

Z drugiej strony każdy obiekt ma własne widmo elektromagnetyczne, utworzone przez promieniowanie odpowiedzialne za emisję i przez to, które jest w stanie wchłonąć. Naukowcy dzięki temu spektrum rozpoznają, czym jest substancja.

Amplitudę widma elektromagnetycznego pobiera się z promieniowania o najmniejszej długości, które emituje falę o najszerszej długości fali. Na przykład promieniowanie rentgenowskie emituje falę o małej długości, a radio propaguje bardzo duże fale.