Bezwzględność (z łacińskiej indigentii ) to brak środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb (jedzenie, ubranie itp.). Osoba, która cierpi z powodu nędzy, znana jest jako ubodzy.

Brak własnych dochodów jest jedną z głównych cech ubóstwa. Ubodzy nie mają pracy ani pracy w niepewnych warunkach, co przekłada się na poważne trudności w zaspokajaniu ich potrzeb.

Na przykład: "Ten kraj nie powinien mieć tak wysokiego wskaźnika ubóstwa", "Moja sytuacja ekonomiczna jest delikatna: jeśli zabraknie mi pracy, będę nędzą".

Kto cierpi z powodu ubóstwa, zwykle nie ma domu (zazwyczaj śpi na ulicy lub w jakimś schronieniu) i zależy od pomocy państwa lub solidarności, aby przetrwać. Ci ludzie żyją w sytuacji marginalizacji społecznej z powodu skrajnego ubóstwa.

W przypadku państwa gospodarstwa domowe, które nie otrzymują wystarczającego dochodu na pokrycie koszyka żywnościowego (różnorodność i ilość uznawana za podstawową zgodnie z różnymi badaniami opartymi na wskaźnikach żywieniowych i nawykach żywieniowych ludności) są ubogie.

Innym sposobem na rozważenie ubóstwa jest płaca minimalna : ci, którzy otrzymują dochód poniżej tej kwoty, są ubodzy, ponieważ rozumie się, że nie mają wystarczających zasobów, aby zaspokoić swoje podstawowe potrzeby.

Bezwzględność jest problemem strukturalnym w wielu krajach. Są rodziny z pokoleniem ubogim, mające do czynienia z wieloma potrzebami, z brakiem dostępu do edukacji, zdrowia itp. Władze państwowe mają obowiązek pracować w programach rozwoju społecznego i integracji społecznej, aby przełamać błędne koło niedostatku i osiągnąć postępy mieszkańców.

Jednym z pierwszych problemów, z jakimi borykają się fundacje dążące do zwalczania ubóstwa, jest dokładne określenie tego zjawiska, ponieważ jest to jedyny sposób poznania punktów, które należy rozwiązać. Ponadto to niefortunne równanie miesza dwie inne sytuacje społeczne: wykluczenie i tzw. Bezdomność .

Ogólnie rzecz biorąc, dość skomplikowane jest wyciągnięcie znacznych różnic między brakiem wystarczających dochodów na pokrycie podstawowych potrzeb i niemożnością stałego lub stałego dostępu do dachu, ponieważ oba są rozpaczliwą rzeczywistością, która wymaga natychmiastowego rozwiązania i zawsze

Jednak problem zaczyna nabierać kształtu na długo przed jego potencjalnym pojawieniem się: ci, którzy nigdy nie doświadczyli sytuacji podobnej do tej opisanej w poprzednich akapitach, mają tendencję do myślenia, że ​​"to nigdy nie przydarzy się nam". Niebezpieczna kombinacja odmowy i wymagań społecznych, typowych dla zawrotnej kariery, która reprezentuje bieżący dzień, sprawia, że ​​nie przestajemy brać pod uwagę cierpienia innych osób lub ryzyka, które sami prowadzimy, i dlatego nigdy nie jesteśmy przygotowani na stawienie czoła tak ciężki rozdział.

Ta niewidoczna odległość pomiędzy szczęściem a nieszczęśnikiem znacznie podkreśla wykluczenie odczuwalne przez drugą, ponieważ kiedy nie dostrzega się pogardy, są oni ignorowani, tak jakby ich obecność na ulicach przypominała starą miejską legendę, którą każdy chciałby zapomnieć.

Jesteśmy przerażeni samą ideą bycia bez środków do życia, utratą naszych domów, ponieważ w głębi duszy wiemy, że nie ma skutecznego i przejrzystego systemu, który pomaga tym ludziom wyjść ze studni; Nie ufamy przechodzącym kampaniom, które uważamy za czystą propagandę przedwyborczą, i dlatego przyczyniamy się do tego, nie współpracując z nimi, zamykając w ten sposób krąg zguby i rozpaczy.

Jednym ze środków, które wszyscy możemy podjąć w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa przejęcia naszego życia przez ubóstwo, jest przeprowadzenie głębokiej i świadomej analizy naszych wydatków, dążenie do wyeliminowania tych, które nie są konieczne, zastąpienie pewnych elementów zapotrzebowania na tańsze alternatywy bez osiągnięcia poświęcić jego jakość i upewnić się, że mamy oszczędności, które pozwolą nam utrzymać się na pewien czas w razie nagłej potrzeby.