Łatwo psujące się jest przymiotnikiem, który wskazuje, że nie jest on bardzo trwały i dlatego musi zginąć (przestać być, kończyć) . Na przykład: "Nie oszukuj się: to jest coś nietrwałego; rzeczywistość jest bardzo różna ", " Nie możesz wyjść na pustynię i zabrać ze sobą nietrwałej żywności ", " Bogactwo materialne jest nietrwałe; wartości są wieczne . "

Znany jest jako łatwo psująca się żywność dla tych, którzy rozpoczynali rozkład w sposób szybki i łatwy. Pogorszenie to zależy od czynników takich jak temperatura, ciśnienie lub wilgotność .

Warzywa i owoce, jeśli nie przeszły żadnego procesu, są uważane za produkty łatwo psujące się, ponieważ muszą być przechowywane w niskiej temperaturze i skonsumowane przed określoną datą (data ważności lub data ważności), aby zapobiec ich gniciu i zepsuciu,

Bakterie i grzyby należą do mikroorganizmów zdolnych do niszczenia łatwo psujących się produktów spożywczych. Te świeże produkty spożywcze mają enzymy, które sprzyjają degradacji i które zmieniają smak i teksturę oraz inne cechy .

Kolejna kategoria żywności jest półpłynna, która również pogarsza się względnie łatwo, chociaż dłużej pozostają bezpieczne przed uszkodzeniem. Wśród tych pokarmów można wymienić bulwy i orzechy.

Aby zachować łatwo psującą się żywność, najlepszym rozwiązaniem jest użycie lodówek (znanych również jako lodówki lub lodówki) lub zamrażarek, które zapewniają środowisko o niskiej temperaturze.

Inną możliwością jest włączenie dodatków chemicznych, takich jak sole lub kwasy do żywności, aby zapobiec rozwojowi mikroorganizmów. W ten sposób żywność może dłużej zachować swoje właściwości odżywcze.

Kampanie zbierania dla najbardziej potrzebujących zawsze z różnych powodów wymagają darowizny żywności nietrwałej; Po pierwsze, biorąc pod uwagę, że proces zbierania, organizowania i dystrybucji darowizn może być bardzo szeroki, praca ze świeżymi owocami i warzywami nie byłaby możliwa lub wygodna. Z drugiej strony, duży odsetek beneficjentów tych ruchów nie ma środków na zachowanie żywności.

Nietrwały

W interesującym eseju napisanym przez Zygmunta Freuda w 1915 roku, zatytułowanym " Nieustaleni ", ojciec psychoanalizy ujawnia naszą trudność w zaakceptowaniu utraty wszystkiego, co kochamy, śmierci pięknej, zniknięcia naszych stworzeń, i ujawnia dwa przeciwstawne punkty widzenia przed tym zjawiskiem : zaprzeczanie śmierci i niemożność cieszenia się życiem w oczekiwaniu na jego koniec.

Ciekawe, że w ciągu stulecia niektóre mechanizmy naszego umysłu się nie zmieniły, że jesteśmy wrażliwi na wiele takich samych sytuacji (ale wszystkich), i że nadal odmawiamy sobie przyjemności, które mają kontakt z naturą i inni, pozwalając, zamiast tego, zatopić w nas samą ideę upływu czasu i jej nieuchronne konsekwencje dla naszych ukochanych obiektów.

Jednym z najważniejszych punktów tej krótkiej pracy jest refleksja nad wartością nietrwałych rzeczy: czy kwiat jest mniej piękny, tylko dlatego, że ma skończone życie? Czy praca artystyczna traci głębię, jeśli po kilku stuleciach znika w zapomnieniu lub przestaje być doceniana przez przyszłe pokolenia? Freud odmawia przyjęcia takiej możliwości; wręcz przeciwnie, utrzymuje, że fakt, że te istoty i przedmioty giną, czyni je bardziej wyjątkowymi.

Z drugiej strony akceptacja śmierci pomaga nam uwolnić się i iść do przodu; nie przestajemy pamiętać z tęsknotą, która nie jest już po naszej stronie, ale możemy budować nowe relacje, nadal wzbogacać, kochać i być kochanym, przyjmując, że, jak to miało miejsce wcześniej, wiele z tego, co nas otacza, zginie.