Łacińskie słowo spontaneus przybyło w języku hiszpańskim jako spontaniczne . Termin może być używany jako przymiotnik lub rzeczownik .

Spontaniczny, na przykład, jest używany do opisania tego, co powstaje z własnej woli lub impulsu, i że często brakuje planowania i organizacji: "Ludzie zebrani przy drzwiach firmy w spontanicznym żądaniu", "Spontaniczny aplauz ludzi zaskoczył kierowcę", "To było spontaniczne, nikt mi nie powiedział, że powinienem to zrobić, ale miałem na to ochotę i zrobiłem to" .

Osoba spontaniczna to osoba, która działa zgodnie z instynktem lub emocjami, w przeciwieństwie do tych, którzy zawsze odwołują się do rozumu lub konwencji społecznych: "Lubię tego faceta, to bardzo spontaniczne", "Chciałbym spotkać kogoś spontanicznego, który jest zdolny śmiać się głośno bez wstydu . "

To, co powstaje lub powstaje w sposób naturalny, bez ingerencji człowieka, jest również definiowane jako spontaniczne: "Spontaniczny wzrost tego gatunku zaskoczył sąsiadów", "Cała roślinność pokrywająca tę wydmę jest spontaniczna: nikt tu niczego nie zasadził" ", " Zbiornik powstał spontanicznie z nagromadzenia gałęzi, kamieni i osadów, które ciągnęły prąd . "

Z drugiej strony, coś spontanicznego pojawia się bez istnienia, przynajmniej pozornie, motywu lub przyczyny . W starożytności myśliciele trzymali teorię, która wskazywała, że ​​niektóre formy życia powstały spontanicznie z nieorganicznej lub organicznej substancji, a nawet z połączenia obu.

Teoria spontanicznego wytwarzania, wspierana i ceniona przez Arystotelesa, Kartezjusza i innych, zaczęła być kwestionowana w XVII wieku, aż do ostatecznego obalenia dowodami naukowymi.

Jako rzeczownik nareszcie spontaniczny nazywany jest osobą, która decyduje się interweniować w fakt, gdy ich udział nie był przewidziany : "Spontaniczny zabrał się na scenę i zaczął tańczyć z artystą", "Piłkarz był zaskoczony, że spontanicznie środek pola " .