Opera pochodzi z języka włoskiego i odnosi się do dzieła teatralnego, którego tekst jest śpiewany przy akompaniamencie orkiestry . Termin ten jest używany do określenia utworu, dramatycznego wiersza przeznaczonego do tego rodzaju przedstawienia, gatunku, który grupuje te utwory, typowej muzyki gatunku i teatru zbudowanego w celu przedstawienia oper.

Na przykład: "Dziś wieczorem zobaczę operę w Teatro Colón", "Moim marzeniem jest udać się do Opery w Sydney", "Giacomo Puccini jest jednym z największych kompozytorów operowych w historii " .

Koncepcja opery zaczęła być używana około roku 1350 . Gatunek ten jest częścią tradycji zachodniej muzyki klasycznej i obejmuje różnego rodzaju kompozycje, wśród których znajdujemy arię, recytację i pieśń .

Opera może być śpiewana przez duety, trio lub inne formacje i może wymagać obecności chóru, zarówno na wyłącznie utwory chóralne, jak i na przykład w niektórych ariach. Z biegiem czasu pojawiło się kilka gatunków związanych z operą, choć z pewnymi szczególnymi cechami, takimi jak brytyjski i amerykański musical, hiszpański zarzuela i wiedeńska operetka .

Włochy to jeden z krajów o największej tradycji w operze. Kompozytorzy Gioacchino Rossini ( 1792 - 1868 ) i Giuseppe Verdi ( 1813 - 1901 ) oraz tenorzy Enrico Caruso ( 1873 - 1921 ) i Luciano Pavarotti ( 1935 - 2007 ) należą do głównych jego przedstawicieli.

Kultura opery

Mówiąc o operze, nie można zignorować koncepcji divy, a także jej wersji męskiej - divo . Terminy te były od dawna związane z kulturą operową, zniekształcając istotnie tę formę sztuki, którą jest niewątpliwie muzyka .

W przeciwieństwie do tego, o czym wielu wierzy, opery przeżyły chwile wielkiej sławy na popularnym poziomie, generując fanatyzmy i rywalizacje równoważne, ale o większej intensywności, z tymi, które występują dzisiaj z najnowszymi gatunkami. Dzięki niestrudzonej pracy włoskiej mezzosopranistki Cecilii Bartoli, obdarzonej niezrównanym głosem i muzykalnością, która stawia ją ponad którąkolwiek z jej konkurentów, odkryto wiele historii o kastrowanych śpiewakach, którzy (zapewnia tłumacza) byli pierwsze gwiazdy muzyki pop .

Biorąc pod uwagę brak nagrań audio lub wideo wielkich kastratów, takich jak Farinelli czy Senesino, bardzo trudno jest przeanalizować ich karierę w porównaniu z obecnymi piosenkarzami, chociaż dokumenty z tego okresu pozostawiły zapis euforii wywołanej przez ich prezentacje. publicznie. Jest to bardzo zrozumiałe, ponieważ były one głosami o nadludzkich cechach, zdolnymi do wykonywania skoków i ozdób, które przekraczają możliwości normalnej osoby; ale kwestionuje także znaczenie muzyki w swoich recitalach.

Każdy, kto widział operę na żywo, wie, że podczas kilku godzin koncertu napięcie w otoczeniu jest wyczuwalne; znaczny odsetek publiczności uczęszcza do teatru, by surowo oceniać śpiewaków, głównie tenor i sopran. Opera nie dopuszcza błędów, choćby małe; lekkie zniesławienie lub decyzja w ostatniej chwili, aby uniknąć wysokiej uwagi, są uważane za hańbę, obelgi i wywołują nieuniknioną i godną ubolewania reakcję ze strony publiczności: wygwizdanie.

Jako godne ubolewania i tak przewidywalne, jak niezasłużona aplauz, supergwiazda otrzymuje od swoich fanów, bez względu na to, co robi; Ci faworyci potrafią dostroić się, zrobić cięcia w ariach lub źle wymawiać włoskiego. Krótko mówiąc, kultura operowa jest tak samo ludzka jak każda inna.

Opera rockowa

Pojęcie opera rockowa odnosi się do albumów gatunku rockowego złożonego z piosenek, które składają się na jedną historię. "Tommy", brytyjskiej grupy The Who, jest zwykle uważane za pierwszą rockową operę. Z drugiej strony, "The Wall" Pink Floyd, ma świetną reputację na całym świecie.