Jądro, z łacińskiego jądra, jest pojęciem o wielu znaczeniach. Ogólnie można wskazać, że jądro jest najważniejszym elementem czegoś, co po dodaniu lub dodaniu innych elementów kończy się tworząc całość. Dlatego możemy uznać, że jądro jest centrum lub esencją istoty.

Jądro komórkowe było pierwszym organelle odkrytym przez naukę . Taka jest jego starożytność, że uważa się, że pierwszy rysunek pochodzi z końca XVII i na początku XVIII wieku, z ręki Antoniego van Leeuwenhoeka, naukowca pochodzenia holenderskiego, który jako pierwszy dokonał odpowiednich spostrzeżeń na temat przez mikroskop.

Anton van Leeuwenhoek zauważył przerwę obserwując czerwone krwinki łososia; Należy wspomnieć, że czerwone krwinki wszystkich kręgowców oprócz ssaków mają jądro. Później zarówno mikroskopista, jak i przyrodnik Franz Andreas Bauer, pochodzący z Czech, oraz badacz Robert Brown, pochodzący ze Szkocji, opisywali jądro komórkowe przy różnych okazjach. Ten ostatni prowadził badania ze storczykami na początku XIX wieku, kiedy zauważył obecność strefy nieprzezroczystej w zewnętrznych komórkach, którą nazwał jądrem lub otoczką; jego praca nie sugeruje jednak funkcji jądra, a jedynie wskazuje na jego istnienie.

Już w 1838 r. Niemiecki botanik Matthias Jakob Schleiden zaproponował, że rola jądra komórkowego polega na generowaniu lub budowaniu komórek, dlatego nazwał je cytoblastami . Jego obserwacja opierała się na fakcie, że wokół tych komórek macierzystych zauważył obecność nowych komórek. Franz Julius Ferdinand Meyen, niemiecki lekarz i botanik, zdecydowanie sprzeciwiał się takim pomysłom, twierdząc, że wiele komórek nie miało jądra, a ich rozmnażanie odbywało się w podziale .

Przeciwne i uzupełniające się wizje nie przestały pojawiać się przez dziesięciolecia. Oscar Hertwig, zoolog pochodzący z Niemiec, jako pierwszy zasugerował, że rozwój osobnika został podjęty, poczynając od komórki jądra, po jego badaniach dotyczących zapłodnienia jeżowca.